Op de een of andere manier krijg ik het liedje 'Een vriend zien huilen',
niet uit mijn hoofd. Het is volgens mij een nummer van Jacques Brel
'Voir un ami pleurer', maar is door Herman van Veen prachtig in het
Nederlands vertolkt. De vertaling is van Johan Verminnen en Willem Wilmink.
Natuurlijk wordt alom gestredenen
en zwijgt voor velen de muziek,
de tederheid is overleden
en de illusies zijn doodziek.
Natuurlijk laat zich alles kopen
voor wie er maar het meeste biedt
en worden bloemen stukgelopen
maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Natuurlijk hebben wij verloren
en wacht de dood ons aan het eind,
met onze schouders ver naar voren
staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
en liggen vogels in het riet,
die voor het laatst hebben gevlogen
maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Worden er steden stukgesmeten
door kinderen van vijftig jaar
dan wordt het leed weer gauw vergeten
voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
en de stations vol met verdwaalden,
al te ver heen voor elk verdriet,
geen enk'le waarheid die het haalde,
maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Natuurlijk spiegels zijn integer:
geen moed genoeg om jood te zijn,
niet elegant genoeg voor neger,
geen licht, alleen maar valse schijn.
in eigen kilheid zo gevangen
dat men voor liefde zich verschuilt,
zo aan het eind van elk verlangen,
maar dan een vriend te zien die huilt.
Dus daarom en omdat maar even deze vertolking
Ja, da's echt een heel mooie song, hou ik ook van.
BeantwoordenVerwijderenhee van Herman van Veen ?? Ik ken het van Johan Verminnen , een schitterend lied dit !
BeantwoordenVerwijderenBen terug , maar niet elke dag
Hoeft toch ook niet Luc... ik ben er ook niet elke dag...xxxx
Verwijderen