.

.

woensdag 31 december 2014

Oud op Nieuw

Het moet er toch van komen. We gaan vandaag afscheid nemen van een bewogen jaar. Van een jaar vol ziekte, opkrabbelen, huilen en lachen. Een jaar als een rollercoaster. Zo eentje waarbij je maag zich in je keel bevindt, waarbij je je moed terug vindt in je tenen, waarbij je blij bent dat hij stil staat aan het einde van de rit zodat je er gebroken uit kunt kruipen.

Maar welk een wonder: je krabbelt al snel weer overeind. En na nog een tijdje loop je weer rechtop en vervolg je, weliswaar geschonden en labiel, je weg. Je steunt elkaar, je helpt degene die jouw weg meeloopt, de weg die je samen gaat, en je wordt op jouw beurt geholpen en gesteund.

Samen kunnen we de wereld aan, nouja onze wereld dan toch. En samen is al de mensen rondom mij, Moeder, zussen, schoonbroers, neven en nichten maar ook natuurlijk man, dochter, zoon en kleinkinderen. En al mijn vrienden.....

Onder dit jaar gaat een dikke dikke streep. Vol moed beginnen we morgen aan 2015.


2 opmerkingen: