Moe, moeier, het moeist

Ik ben weleens energieker geweest. Echt waar. Maar tegenwoordig lijk ik door een dikke brij te waden die me aan alle kanten belemmert. En moe... pffffffff. het gevolg is dat ik nergens echt toe kom. Oja, ik begin wel aan dingen, maar net zo vaak maak ik het niet af.

Was ik een half jaar geleden aan het haken: dat ligt nu helemaal stil. Ik zoek het ook niet. Net zo min als koken. Ik verzin van alles, maar als puntje bij paaltje komt, start ik niet. Ik zat ook net te bedenken dat ik eerst wel elke dag een keer naar het plein liep. Maar dat is tegenwoordig er ook niet meer bij.

Ach, het zal wel goed komen. Als de zon wat vaker schijnt zal die voorjaarsmoeheid best wel wegtrekken.
Krijg ik misschien wat meer plezier in de dingen die ik wil doen. En zo niet? dan blijft er een verschrikkelijke ouwe knorrepot over.. hoewel knorrepot.. zelfs dat is me momenteel teveel.