Over bladeren en andere cadeautjes

Ja ja ik ben uit gemopperd hoor.. allang.. eigenlijk al gelijk na het schrijven van dat mopperstukje. Kon ook moeilijk anders: de wereld gaat verder en ik draai mee...

Vandaag een stralend zonnetje. En dat op de 1ste dag van december. Met een beetje geluk gaan we straks al het blad opruimen. Want er ligt wat hoor... van twee joekels van kastanje bomen ( en die hebben toch

altijd zoveel en zo groot blad) en natuurlijk van alle eiken langs het Kerkenpad. Dat heb je als je langs een straatje met bomen op een hoek woont. Dan draait de wind alle blaren in de hoek van ons huis.
We waren het gisteren van plan te doen, maar helaas.... het kwam er niet van. Vandaag dus maar... gelukkig is het droog:)

Langzamerhand begint mijn Secret Santa idee vorm te krijgen. Ik zal een doos moeten organiseren bedenk ik me nu ineens.. of een stevige zak:)
Het blijf altijd een klus hoor, maar ik heb besloten  te geven wat ik zelf ook graag zou ontvangen. Dan kan er immers niets mis gaan. Ik ben geen frutselmens met kantjes en ruches...en ook mijn kamer staat niet vol met prulletjes. Zeker niet na de laatste ronde uitdaging.

Er stond onlangs een poll op ING over cadeautjes.
De vraag was of je wel eens gekregen cadeautjes doorgaf.
Ik heb daar toch over moeten nadenken. Want je gaat er van uit dat als mensen je iets geven daar over hebben nagedacht, hun best hebben gedaan, hebben gezocht.  Uit die categorie zou ik geen cadeautjes eenvoudigweg doorgeven. Of het moet wel zo verschrikkelijk mis zijn geweest en niet passend.... Maar je krijgt ook wel eens zomaar cadeautjes, via een loterij of een bingo, uit een pakket, bij een bestelling, in een winkel ... kortom je snapt wel welke cadeautjes ik bedoel. Deze presentjes vinden zonder een enkele gewetenswroeging hun plek naar een betere eigenaar/gebruiker.

En de volgende dag was de vraag of je het erg zou vinden als mensen jouw cadeautje door zou geven. Hierop kan ik heel kort zijn. nee!. Ik vind dat helemaal niet erg. Ik heb liever dat ze het doorgeven dan datgene wat ik geef achter op een plank blijft staan.

Wanneer ik deze twee gedachtes overlees, zie ik dat ik toch met twee maten meet.  Als ik zelf het helemaal niet erg vind, waarom dicht ik dan de erg vinden status wel toe aan een ander. Of maak ik nu een gedachten fout....hoe komt het dat ik cadeautjes uit de eerste categorie niet zomaar doorgeef. Zit dat in mij? Is het een lieve vrede ding? Of geef ik niets door omdat ik het zo zielig vindt voor de ander....

Hoe zit dat bij jullie?