Gisteren de hele dag op rel geweest. Er was een rommelmarkt in Uden met meer dan 190 stands... we hebben er 4 uur rondgelopen. Ik was uitgeput moe naderhand en ben als een blok in slaap gevallen op mijn luilakstoel.
Vandaag heb ik al staan strijken (ruim een uur alles bij elkaar) en ik heb weer een groene smoothie gemaakt. Deze keer met wortelsap, water, groene slamelange, banaan, appel en kiwi. Smaakt goed. Dus ik denk dat het toch niet de wortelsap is... maar de spinazie de wee smaak geeft.
Of de banaan, appel en kiwi moeten heel wat smaak toevoegen.
In mijn hoofd maalt alsmaar hoe iemand in vredesnaam zijn 2 kinderen kan doden. Hoe doe je dat? Kijk je ze niet in de ogen? Voel je hun angst niet? Ze vertrouwen je ....
Ik vond het al moeilijk genoeg onze dochter te laten gaan. Ik heb haar in haar ogen gekeken, haar vertrouwen gevoeld en haar angst. En niet mijn hand veroorzaakte bewust haar dood, maar een sluipmoordenaar van een ziekte.
Het is logisch dat de wereld huilt vandaag. Huilt om alle levens die zonder noodzaak door anderen genomen worden. Huilt om alle mensen die iemand hebben verloren...
Maar het is ook een zacht genezend huilen. Een zoet druppen van levensbrengend vocht. Na de hardheid van de zon gisteren, een verkoelend briesje.
Ik loop er in, en laat me omarmen. Ik wentel me in de zachtheid. Voor vandaag helpt het. Voor morgen komt er vast iets anders.
Ik begrijp dat ook niet, als je zelf een end eraan wilt maken...SOIT. Maar je kinderen? Diep triest. Laten we ons allemaal even wentelen in zachtheid, met een smoothie misschien....xxx
BeantwoordenVerwijderen