van de biopsie die niet doorging....

Ik ben jullie nog het verhaal schuldig over de biopsie die niet doorging. Volgens mijn heb ik daar nooit iets over verteld. Nou kom maar dichterbij zitten en luister.....

Het gebeurde allemaal nog niet zo lang geleden..., ja ik weet de datum nog, het was 5 november 2010. Ze was al vroeg wakker uit een onrustige slaap. Maar het duurde nog zeker een uur voor ze beneden was.Daar stond, heel lief door haar man klaargemaakt, een bakje schoongemaakte sinaasappel stukjes. Samen met een kop thee was dit haar ontbijt. In ieder geval het enige dat zij naar binnen kon krijgen. En vanaf 10.45 moest ze nuchter blijven. Ook niet drinken....Nu weet ik wel dat ze toch steeds wel gespoeld heeft. Dat is niet anders mogelijk bij een droge mond.

Eenmaal onderweg naar het ziekenhuis werd er voornamelijk gesproken over waar, hoe, wat, hoe laat enzovoort. Jullie kennen het wel. Het soort gesprekken dat mensen met elkaar kunnen voeren als ze al heel lang elkaars geliefde zijn. Waarin normalen woorden en zinnen een heel andere lading kunnen hebben.
Het waar en hoe laat bleek in de weg naar het ziekenhuis al een eigen hindernisbaan te hebben. Verschillende gedeeltes van de binnenstad waren afgesloten voor verkeer. En als jullie ooit in 's-Hertogenbosch hebben vastgezeten omdat ze gele borden niet geplaatst waren, dan weet je wat ik bedoel: "s-Hertogenbosch: een stad die je vasthoudt!

Maar het gebeurde toch dat ze zich kon melden bij de receptie. "O..."..knauwknauw.. "dat weet ik niet hoor"... en ze roept een collega er bij..."Dat is niet zo moeilijk, u gaat die richting uit en pakt de lift naar verdieping 1. En dan ziet u het vanzelf......NOT dus. Het is de verdieping van revalidatie en kinderrevalidatie en de kamers van orthopedie. En niemand die ze aanspreken schijnt te weten waar ze heen moeten.

Tot, uiteindelijk lang genoeg door gedwaald, ze bij de balie van orthopedie ineens door hebben dat zij bij hen verwacht wordt.
Er werd een intake gesprek gehouden. En wat bleek: ze moest eigenlijk op de dagopvang liggen maar dat was veranderd naar de zaalverpleging. Reden: onbekend, dossier: niet aanwezig. Lekker helder begin hè.. van een simpele ct scan en een niet zo simpele biopsie.

De man ging uiteindelijk maar naar huis. Er was niets wat hij nog kon doen.Wat later in de middag werd ze gehaald zoals dat heet: met bed en al door het ziekenhuis crossen. Inde kelder wachten tot ze aan de beurt was. Dat was nog al snel.
In de röntgenruimte kan ze zich van het bed zo op de houden plank rollen. Daar werd ze op haar buik neergelegd, met gelukkig een deken over haar op slip na blote lichaam. Het was koud!!! Na wat schuiven, duwen en trekken lag alles zodat de juiste stukken op de scan te zien zouden zijn. De verpleegkundige vertelde haar hoe de opzet zou zijn: eerst de ct scan, dan worden de plaatjes van de scan bekeken door de dokter, er worden markeringen op de scan gezet om de plaatst te bepalen, de doketr maakt vervolgens een echo, dan volgt een biopsie en is alles klaar.

Ze gaan beginnen. Vanaf dat punt mag ze zich niet meer bewegen.... Na ruim 20 minuten was de ct scan klaar. Door de verpleegkundigen werden al markeertekens op de huid gezet. De dokter kwam binnen en met een gesis:'absoluut niet bewegen" ging hij heen en weer lopend de juiste plaats bepalen. Er kwamen nog een paar markeerpunten bij. En uiteindelijk werd de echo gestart. Via elke mogelijke weg werd er bekeken hoe ze een biopsie konden maken.

Er kwam nog een dokter bij, en nog een...en ze kon zien hoe er druk gewezen en overlegd werd. Toen kwam een verpleegkundige naar haar toe. "De biopsie gaat niet door"...en de vouw kon zich eigenlijk bewegen... Ook de dokter kwam nog even langs om te verklaren dat de biopsie niet doorging omdat ze het niet aandurfden. Het stukje weefsel ligt te dicht op een zenuwbaan. Maar, zei de dokter, er is ook goed nieuws...volgens hen waren het ontstekingen.....

Handen werden geschud en de vrouw werd teruggereden naar zaal.
Eind goed, als goed....


Ja in het verhaal wel, maar in werkelijkheid zit in nu weer met een heleboel onbeantwoorde vragen: waarom geeft het bloedbeeld geen ontsteking aan, wat wordt er gedaan met de suggestie bloedblaar en uitzaaiingen. Hoe gaat het verder van af hier. Wanneer kan ik afbouwen met de medicijnen. En ook een belangrijke...hoe wordt die plek in de gaten gehouden...

Allemaal vragen die ik aanstaande dinsdag ga stellen tijdens mijn controlegesprek met mijn oncoloog.Ojee.. een foutje.. ik heb pas de 16de een afspraak met de oncoloog...het is allemaal zo veranderd dat ik het niet meer uit mijn hoofd weet.....