.

.

woensdag 3 februari 2010

Struikeltegels

Soms is het leven verdraaid onrechtvaardig. Dan struikel je over een tegel die je niet zag. Waarom niet? Wie zal het zeggen. Misschien keek je net omhoog, of opzij. In ieder geval niet vooruit ... nu kun je twee dingen doen: de gemeente bellen en die de schuld geven dat de tegel niet goed ligt, of tegen jezelf zeggen dat je beter moet opletten. Dat je vooruit moet kijken. Anderen de schuld geven van jouw ongenoegen, is hetzelfde als de gemeente bellen. Dan verwacht je dat anderen het oplossen.

Ik heb altijd geleerd dat de enige die iets kan oplossen voor mij ikzelf ben. Zodra ik een ander aan mijn probleem laat rommelen, is het mijn probleem niet meer en klopt de oplossing ook niet helemaal precies. Wat ik dus ik wil zeggen is dat alleen iemand zelf het probleem wat hij heeft echt kan oplossen. Natuurlijk kan hij wel hulp en aanwijzingen van derden gebruiken. Maar de uiteindelijke stappen zal hijzelf moeten nemen.

Waarom ik dit nu schrijf? Ik weet het niet. Ik ben de laatste tijd veel struikeltegels tegengekomen. En niet alleen van mij, maar ook van anderen. Wat ik dan zie, is dat ze een oplossing verwachten van iemand anders. En juist dat druist helemaal tegen mijn instelling in. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen problemen! En ik zou zeggen: doe er wat aan!

Ik haalde vandaag een dikke enveloppe uit de brievenbus. Hij kwam van het UWV. Ik heb hem nog niet opengemaakt maar ik vermoed dat daar het verslag inzit wat mij volledig arbeidsongeschikt verklaart. Dan hebben ze wel snel gewerkt, want gisteren heb ik de laatste papieren bij e-mail doorgestuurd. Ik heb helemaal geen klachten over het UWV. Na een beetje valse start, is alles vlekkeloos verlopen. De mensen in 's-Hertogenbosch zijn heel erg vriendelijk en heel erg behulpzaam. Dat mag allemaal ook wel eens gezegd worden naast alle negatieve publiciteit die het UWV over zich heen krijgt.

Oké, ik heb de brief opengemaakt en het is zoals ik verwachtte. Ook staat de hoogte van de uitkering erin maar volgens mij is dat minder dan dat ik nu krijg. Dat kan toch haast niet. Maar ja ik zal wel zien en er Janneke maar eens naar laten kijken. Dit kon ik vroeger zelf, maar is nu een brug te ver. Ik word wel triest van de Kritische Functionele Mogelijkheden Lijst. Dan staat alles zwart op wit. Waar ik van schrik zijn de mogelijkheden die geopperd worden. Geen leidinggevende functie meer, geen zelfstandige functie meer, ...
Ondanks dat ik dit allemaal wist, staat het nu uitgebreid zwart op wit. En dat is echt heel anders.

Als ik dit logje door lees, kom ik vaak het woordje "maar" tegen. Ik wil van alles ook de andere kant horen, lijkt het wel. Dat klopt wel een beetje, zo zit ik in elkaar. Ik heb vaak collega's tot wanhoop gedreven met mijn "Maar". Daar heb ik geen spijt van. Ik heb altijd iedereen geprobeerd te laten kijken naar de andere kant. Niet alles zomaar voetstoots aannemen.

Ik zit alweer over de 500 woorden zie ik. Dus ik ga afsluiten. Allemaal een hele fijne dag en mijn klaartje: de zon!

5 opmerkingen:

  1. Goed laten de getalletjes lezen , van iemand die er wat van kent. Maar dat zal je wel weten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ja die brief kan een ware struikelsteen zijn.FRieke kijk omhoog daar is de zon en de wolken en de vogels en de bijen en nog veel meer je ziet dan ook als eerste de bloemen aan de bomen.Ach frieke kon ik maar een sterretje voor je plukken.Inderdaad frieke je hebt gelijk die wil je echt ook zelf wel plukken.sterte hoor en een schouderklopje van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Accepteren van dingen is net zo moeilijk als er tegen vechten. Enkel als je accepteert kun je verder met je leven en iets anders oppakken. Blijf je vechten en ertegenaan schoppen put je jezelf enkel nog verder uit. Accepteren is verdomde moeilijk, zeker voor Klaar die altijd haar eigen zin wil doen. Maar je bent ook een realist meisje, dat weet ik zeker! Sterkte met aanvaarden wat je is overkomen en ontnomen, want zo voelt het hé?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vandaag dacht ik: even extra goed lezen. Vanwege die struikelsteen. Gaat dat hier op? Volgens mij ja en nee. Ja, je moet leren je eigen benen goed op te tillen. Nee, want het is niet de bedoeling dat tegels omhoog liggen. Er is veel onderhoudsachterstand bij gemeenten en dus is het niet zo vreemd als wij daar de gemeente op aanspreken. Omdat ze voor die klus verantwoordelijk zijn gemaakt. Dat is gezond voor jezelf opkomen.

    Zie je die tegel als een metafoor, dan heb je uiteraard helemaal gelijk. Iedereen kan zijn eigen straatje sneeuwvrij maken in plaats van lopen te zei....zeuren tegen de overheid.

    Die brief is moeilijk te aanvaarden. Toch heeft mijn ervaring geleerd dat je ook hier sterker uit kunt komen. Want die kwaliteiten, waardoor je vroeger een betere functie had, zaten niet in de baan. Ze zaten (en zitten) in jou. Jij bent je eigen klaartje.

    Dit te bedenken is de grootste troost die je jezelf kan geven. Het geeft je hopelijk de kracht positieve dingen te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Struikelstenen...inderdaad, je kunt het in de schoenen van een ander schuiven, OF je kunt zelf een oplossing bedenken. Allebei zijn ze waar. En toch merk ik de laatste tijd heel vaak, dat het noch het één, noch het andere is. De oplossing vind je niet altijd in anderen, maar soms vind je die ook niet zomaar bij jezelf. En dan staat er een kleine kier open naar nog een andere oplossing: het gewoon aanvaarden dat er soms niet altijd een pasklaar antwoord is. Zelf merk ik dat juist dat laatste een hele moeilijke is. We willen zo graag voor alles een oplossing, en lopen met ons hoofd tegen de muur als we beseffen dat er niet altijd antwoorden zijn. En misschien liggen er daar juist groeikansen in. Als mens onze grenzen leren aanvaarden. En nee, dan moeten we niet de oplossing gaan zoeken bij de ander, maar misschien kan die ander wel hele warme, troostende armen om je heen slaan, en is dat al het antwoord dat we zochten!
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen