Toch uitzaaiingen? deel 2

"Tingelingeling", de bel.. en dat op maandagochtend nog...ik doe nietsvermoedend de deur open en daar staat de huisarts. "Eh, tja, ik heb eigenlijk een raar verhaal en moet je iets vertellen" Ik vraag hem binnen en bied hem een stoel aan. Hij gaat zitten en begint zijn verhaal. "Het gaat over die röntgenfoto's die ik heb aanvraagd. Van toen die val met je fiets.."

Ik knik en wil wat zeggen, maar kom er even niet tussen. Want Lips gaat als een trein verder..

"Ik heb ze gezien en vertrouw ze niet. Er is echt iets raars te zien op je bot. Dus ik heb contact opgenomen met het ziekenhuis. Verschillende keren en heb met verschillende doktoren gesproken. Twee geven aan dat ze het ook niet vertrouwen, dat het best uitzaaiingen kunnen zijn. Maar één geeft aan dat er niets aan de hand is. Ik heb gevraagd of ze eens goed met elkaar willen overleggen want ik wil niet bij jou met de boodschap komen: Frieke er zijn misschien wel of misschien geen uitzaaiingen te zien op de röntgen."

Ondertussen ben ik hevig geschrokken en voel mijn spraak hakkelend worden. Daar ben ik tegen allemacht aan het vechten want ik wil nog wat zeggen. Ik vertel de huisarts dat ik in Januari bij Van Bebber geweest ben, dat hij de röntgenfoto's goed heeft bekeken en heeft geconcludeerd dat alles in orde is.

"Ja", zegt Lips, "dat klopt...maar ik krijg nu zulke tegenstrijdige berichten, dat ik het ook niet meer weet. Dus ik heb vanochtend een MRI voor jou aangevraagd. Daar krijg je dus bericht van. Ik vertrouw het namelijk helemaal niets, en ik wil voor jou die zekerheid hebben. Er is zeker iets te zien op de röntgen..."

Ik knik oké, hij staat op en ik vertel hem ook nog even dat ik volledig ben afgekeurd. Dat had hij ook nog niet gehoord. Ik vertelde hem dat de WIA arts de whiplash als "schuldige" aanmerkt gezien mijn concentratie- en geheugenverlies...dan gaat zijn telefoon, hij moet verder "Het is net een gekkenhuis..".. ik zeg gedag en laat hem de deur uit....dokters zijn net gewone mensen..:)

Dan ben ik alleen... mijn maag zit in een achtbaan en mijn hoofd ook.. ik bel Tonny. Hij komt meteen naar huis. Ik bel Janneke, die probeert me gerust te stellen. Ik bel Evelien en kan haar niet bereiken. Als Tonny binnenkomt belt Evelien terug. Ik geef aan dat ik nu eerst met Ton wil praten en zeg tegen haar dat ze Janneke maar even moet bellen.

Zijn er nu uitzaaiingen of niet? De foto's geven geen echte uitsluitsel. Er zijn twijfels bij diverse mensen. Morgen zal ik wel een brief van het ziekenhuis krijgen voor een uitnodiging voor een MRI. En dan zien we wel verder...

Ik heb Evelien later nog terug gebeld. Ze vertelde dat ze in de auto was gesprongen en naar Janneke was gereden. Samen hebben ze zitten wachten en praten...ik heb ze via de telefoon geknuffeld...mijn twee fantastische meiden!!!

Het is logisch dat ik me nu ongerust maak...dat zakt wel weer...

Vandaag is Evelien trouwens jarig. Ze wordt 29 jaar...Lieve meid: gefeliciteerd en ik zie je vanavond...

Ondanks alles heb ik een klaartje: weer die fantastische reacties van Tonny en van Janneke en Evelien...dat maakt mij rijk, en sterk voor de dingen die komen..