Bernhoven

Het is de nacht van zaterdag op zondag als ik wakker word van de buikpijn. Links.  Dus ik sta op en loop slaapdronken naar het toilet. Helaas,  de pijn bleef en werd zelfs erger. Na een paar keer terug naar bed en weer op ben ik maar naar benden gegaan. Rond 3 uur
 's nachts hield  ik het niet meer. Ik heb onder aan de trap lopen roepen,  zonder resultaat.  uiteindelijk met  Tonny's telefoon mijn telefoon gebeld die boven lag. En dat had na 3 keer wel resultaat. Daarna ging alles in een versnelling..Nicky belde ambulance,en zij hebben me na onderzoek naar Uden gebracht. Bernhoven. En daar ben ik nu nog. Hoewel dat helemaal niet de bedoeling was. Via de SEH ben ik in een soort isolatiekamer terecht gekomen. Dit omdat ik in een ziekenhuis in Spanje heb gelegen . De gevreesde ziekenhuisbacterie... in ieder geval er is een kweek gemaakt en waarschijnlijk is er morgen een uitslag. Nu moet iedereen zich aankleden in schort, mutsje en mondkapje. Gelukkig kon ik veel zelf en hoefde ik de verpleging niet lastig te vallen. De pijn was onder controle uiteindelijk...Ik ben overladen met pijnstillers. Na een scan kwamen zij die het weten tot de conclusie dat er een niersteentje van 2 mm vlak bij de blaas zat. Dat verklaarde ook meteen de krachtige pijn. Gisteren raakte ik het grootste gedeelte van het steentje kwijt. Vanwege grote bloedarmoede kreeg ik nog wel een zak ijzer door het infuus. Dat ging goed en ik mocht om 5 uur naar huis.  ja, ja....
Om half 5 heb ik me aangekleed. Ik zat op de bank en pats...precies hetzelfde gebeurde al toen in La Nucìa...Ik kreeg geen lucht, zag zwarte vlekken en dacht...Ik moet op bed zien te komen. Dat heb ik gedaan en verder weet ik niets. Tonny schijnt me gevonden te hebben. Ik weet van helemaal niets. Hij heeft een zuster gewaarschuwd en die heeft alarm geslagen. Ik kwam wer bij met heel veel mensen in de kamer. Maar ik kon mijn ogen niet openen, noch mijn linker arm en been bewegen. Weer een infuus..volgens mij kwam ik daarvan, van de pijn, bij. Na enige tijd werd ik naar een scan gereden. Op de scan waren geen bloedingen te zien. Dus geen herseninfarct.. misschien een TIA werd er geopperd.
Vannacht herstelde  mijn arm en been en ogen zich en nu gaat het redelijk. Volgens de neuroloog die net aan mijn bed stond, was er waarschijn geen sprake van een TIA. Het herstel is te vlug. Misschien toch zuurstoftekort...
Ook de maag, darm lever arts was er. Omdat ik flink ijzer tekort heb, wil hij mijn darm onderzoeken.  Maar hij stelde zelf al voor om dat later te doen... Na het hart....


Kortom..Ik ben niet thuis.. maar lig nog gezellig in de isoleer..ben zo blij met mijn telefoon, luisterboek en tablet...enne onthoud het maar.... Ik word zeker 93 en eind dit jaar wonen we in Spanje.