Kleurig logje

Gisteren zijn wij met de kinderen en kleinkinderen naar het Gaia park in Kerkrade geweest. Het was een hele belevenis. Gelukkig hadden we droog weer en in de middag begon zelfs de zon te schijnen. Jaimey heeft genoten! Ondanks zijn kleine concentratieboog. Dat betekent dat hij elke weg wel zes keer heeft gelopen, en 's avonds ook goed moe was. Dean was na een hele dag buiten zijn ook doodop, en ik heb 's avonds geen kind aan hem gehad.


Dat was maar goed ook, want ook ik was total loss. Ik heb de hele dierentuin gezien van uit mijn scootmobiel. Een scootmobiel? ja, we hebben er afgelopen donderdag een gekocht. Het is voor mij niet mogelijk om langere stukken te lopen. Dat zou betekenen dat ik niet mee kon, met als gevolg dat Tonny ook niet mee zou gaan, met als gevolg dat er een onaangename situatie zou zijn ontstaan. En dan druk ik mij zacht uit.

Tonny kwam met de oplossing: We halen een scootmobiel voor jou. De achterliggende gedachte was dat ik dan zelf overal naartoe kon gaan. Ook al zou het wat verder weg zijn. Daar heb ik anders een auto voor. En die gebruik ik ook gewoon. Ik vond een rollator aanschaffen al moeilijk, dus ik zwijg even over het aanschaffen van een scootmobiel. Het gaat niet om de daadwerkelijke aanschaf, maar om de emotionele omslag.

Ik was vrijdag anders wel blij met de scootmobiel want ik kon overal, bijna overal, naartoe. Zonder dat ik iemand anders tot last was, wat het geval bij een rolstoel zou zijn. Maar ik ben niet van plan om hem elke dag te gebruiken, ik kan heel goed  naar het plein lopen.

's Avonds heb ik pannenkoeken gebakken. Ze waren zo op! Jaimey had er zelfs drie achter elkaar opgegeten. En ook Dean vond ze erg lekker...

Wat minder lekker was het op slot slaan van mijn vingers. Buiten dat het erg onhandig is, is het ook heel erg pijnlijk. Ik heb het op alle vingers van mijn linker en rechterhand. Gisteren bleef de kramp er in hangen. Zodra Tony klaar was met masseren, schoot hij weer op slot. Het maakt niet uit of het koud of warm is, het gebeurt gewoon. Volgende week ga ik wel even naar de huisarts hiermee, maar als het echt verkeerd wil, zit ik dit weekend zo op SEH. Ik ben op dit moment zo bang voor die pijn, en dat heeft niets te maken met het afbouwen van mijn medicijnen. Dit op slot slaan, heb ik al een paar aantal maanden. Natuurlijk heb ik gegoogled, en dan kom ik uit bij trekking vingers, snapfingers, of zo iets.... ik hoor alleen geen geklik, noch het over elkaar schuiven van mijn handwortelbeentjes. 

Daarom neem ik vandaag een rustig dagje. Ik doe gewoon helemaal niks, enkel met mijn spraakprogramma wat op internet neerzetten.

Heb ik vandaag een klaartje? Ik vind het steeds moeilijker om een klaartje te zien. Dat zegt wat van mij! Ik weet dat er genoeg dingen zijn die een glimlach op je gezicht kunnen brengen. Alleen al een lekker kopje warme koffie, met z'n allen pannenkoeken eten, glunderende kindergezichtjes, een slapende Dean, en Tonny die weer wat actiever wordt en achter mij staat!

Iedereen een fijne dag, een heel fijn weekend, en een zonnige Koninginnedag!