.

.

maandag 16 april 2012

Brand!

Zondagochtend

 We zitten al bijna halverwege de maand... wat gaat het toch snel. En gewoon met alledaagse dingen. Ik weet het niet hoor. Hoe ouder je wordt hoe sneller alles lijkt te gaan. Hoe sneller alles ook gaat, letterlijk...
Neem de auto, de elektrische fiets (fiets met trapondersteuning), strijkijzers met stoom, een nieuwe computer...
Het lijkt wel of jonge mensen de tijd steeds sneller willen laten lopen: want het gaat zo langzaam...
heb je wel eens naar de spelletjes gekeken die gespeeld worden.... allemachtig.. dat gaat echt veel te snel voor mij. Maar voor hen...

Vandaag heb ik een lekker langzaam dagje. Gewoon in campingsmoking wat dingen doen en dan verder noppes, nada, niks....
Wellicht haal ik zo de avond en kan ik zuchten: wat ging dit lekker langzaam!!!


Zondagmiddag....
Brand in clair, mijn praktijkruimte. De elektrische bedrading door kortsluiting aan gort. Tussen plafond en vloerplaten doorgesmeuld..maar goed.. hij is bedwongen ( nee, geen brandweer .. wat haal je nu in je hoofd... die kunnen niets meer doen dan brand meester geven...) Ik vermoed dat we nog dagen kunnen genieten van de stank...
 

Zondag-maandag:  niet geslapen, vreselijk liggen draaien, piekeren denken enzovoort

Maandagochtend

Als ik beneden kom slaat de rooklucht me tegemoet. Ik dacht echt dat hij weg was uit de huiskamer, maar niets is minder waar. Hij is zelfs minder in mijn praktijkruimte. Maar daar hebben gisteren alle deuren tegenover elkaar opengestaan. Terwijl we ze in de kamer juist dicht hielden.... foutje denk ik nu. Maar we waren moe, moe van alle emoties weer.

En nog gaat het niet goed... ik merk dat ik mijn kaken klem en mezelf tot de orde moet roepen om niet elders in berichten en reacties te gaan sneren. Dat zegt iets van mij, ik weet het....maar toch. Mijn tranen zitten hoog door de wat als....
- wat als we niets gemerkt hadden
- wat als we hadden geslapen en het was 's nachts gebeurd
- wat als we toch even bij iemand op de koffie waren gegaan
- wat als Pasen en Pinksteren op één dag vallen


Zoveel herinneringen, zoveel spullen, zoveel .. zoveel..

Maar alle "wat alsen" zijn niet gebeurd...het is voorbij...nu herstellen. Ik ben wel bang dat ik mijn praktijk leeg moet halen. En dat is een giga klus.
Daar ben ik nog niet klaar voor.....maar het is iets wat moet gebeuren.

Heb ik nog een klaartje...jawel hoor altijd ... als ik clair ga leeghalen, kan ik meteen ook opruimen. Spullen wegdoen, ruimte scheppen.









6 opmerkingen:

  1. De wat alsjes moet je niet aan denken, maak je jezelf alleen maar gek mee! Nu idd denken aan het opruimen en dan in de positieve zin, ruimte maken en je weet weer waar alles ligt!! ;D

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mag je niet aan denken , lieve Frieke , het kan altijd en overal gebeuren , niemand kan zeggen , bij ons kan het niet.

    OT , Bedankt , ik hoorde het op de radio , half en half , dacht uit WOII maar het heeft met ons te maken ! De Yzeren Berg dus ! Dankje wel xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ach wat verdrietig allemaal. Ik snap het, je gevoel. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hebt al meer dan genoeg 'wat als...' langs zien komen die wel waarheid werden.. Ik ben blij voor je dat je het op tijd ontdekt hebt!

    BeantwoordenVerwijderen