.

.

vrijdag 20 januari 2012

het houdt nog niet op...

Afgelopen reed ik in mijn rode karretje naar het ziekenhuis voor de MRI van mijn borsten. Okee deze zin heb ik al 8 keer getikt en verbeterd.Het moet niet gekker worden.

Zoals is ik dus al zei... ik pak mijn draakje erbij... want dit is niet leuk meer... Alle letters draai ik om
zoals ik net al zei ging ik afgelopen vrijdag alleen naar mijn MRI. Waarom zou ik iemand meenemen voor zo iets simpels als MRI. na even wachten, was ik aan de beurt. Ik kwam al binnen met de opmerking: "Goedemorgen, Wat leerker op tijd... , Jullie weten toch dat ik moeilijk te prikken ben?".Door de radioloog verpleegkundigen werd verwonderd gereageerd. Nee, hier hadden ze niets van gehoord. Dit had ik eerder aan moeten geven. "Ik heb dit eerder aangegeven", zei ik, "want ik weet het maar al te goed,  dus ik zeg het er elke keer bij". "Wij hebben niets op ons lijstje staan", was het antwoord. "Maar, we zullen het eerst eens proberen en als het niet lukt dan halen we er wel iemand bij". Ik ging akkoord want ik wilde die MRI graag hebben, in ieder geval de uitslag daarvan.Zo gezegd, zo gedaan Na een mislukte poging werd er een tweede poging gedaan die wonder boven wonder wel lukte. Maar bij het inspuiten van gewoon water, werd ik heel licht in mijn hoofd en jawel hoor, daar ging ik van mijn eigen. Ik kwam mij op een brancard met dokters om mij heen van de spoedeisende hulp  overal plakkertjes en een vreselijke hoofdpijn. Ook kon ik mijn ogen niet open houden. Van deze twee dingen heb ik nu nog steeds last. En van het net eens omdraaien als ik schrijf. Nee, geen tikfouten maar echt foutieve positionering van de letters.

Om een lang verhaal kort te maken via de spoedeisende hulp ben ik op de afdeling neurologie gekomen. Daar zijn allerlei testen gedaan die er allemaal goed uitkwamen. De dames en heren doktoren stonden voor een raadsel, ik is ook. Ik kon alleen maar aangeven dat ik zo moe was. En ik was boos dat die MRI niet door was gegaan.
ik zeg nu wel dat alle testen erg goed uitkwamen, maar dat was Nico. Ik had duidelijk een verminderde respons op de linkerkant en ook mijn linker oog leek er geen erg. Heel raar was het dan ook dat ik 's nachts spontaan een bloedneus uit mijn linker neusgat kreeg. Maar goed dat werd opgetekend en verder niets mee gedaan ik mocht wachten op een en Mary van het hoofd. Dit is besloten na het bezoek van drie neurologen. Op mijn vraag waarom antwoordde de oudste "Nee, ik ben er niet bang voor, ik geloof het ook niet maar we zullen het zekere voor het onzekere nemen". Ik was te moe om hier op te refereren, ik kon het ook niet bevatten die dacht alleen maar "ga weg!". na twee dagen u wachten, ik voelde me best vergeten, werd ik geroepen voor de lunchgroep. Nu dat is op de afdeling neurologie een ADL groep waarin ze bekijken of je jezelf wel red bij de gewone dagelijkse dingen. Ik had net mijn boterhammen op toen ik niet goed werd. Ik kreeg een vreselijke hoofdpijn, ik kon bijna niet meer zien, en ik zakte weg ze hebben me met spoed terug naar mijn kamer vergeten waar ik een morfine-injectie kreeg tegen zijn. Ik schijn geslapen te hebben want ik lag op mijn buik toen ik wakker werd van een bloedneus, links. Leerling verpleegster legt de schone handdoek eroverheen en dat was het dan maar toen de zaal verpleegster kwam heb ik het haar verteld en in een mum van tijd stond er een neuroloog aan mijn bed. Weer met allerlei oefeningen. Die ik overigens geen van allen, toen. Hij ging weg en kwam terug met andere neuroloog deze had al vaker aan hun bed gestaan maar nu komt hij er ook geen chocola van maken die kon niet eens mijn rechterarm omhoog houden. Ik kwam niet uit mijn woorden. Kortom, het ging gewoon niet goed. Hij liep weg met zijn snel mogelijk de hem die en dan kun je naar huis.

De MRI kreeg ik donderdagochtend, nou ja, bijna dan. Want ook hier ging het mis bij het inspuiten van de contrastvloeistof. Hoewel, zover zijn we niet eens gekomen, er komt geen vat gevonden worden om een infuus wordt te maken. Ze zijn met drieën bezig geweest, zelfs de radioloog, maar ik werd onverrichter zake teruggestuurd. Terug in mijn kamer kreeg ik wel een breakdown en ik ben lekker een paar uur met rust gelaten. Toen kwamen ze me weer halen. Ik zou enkel een MRI krijgen zonder vloeistof. Dat was binnen een half uur klaar.

Om 5:00 kwamen ze met de uitslag: ik had geen uitzaaiingen in mijn hersenen. Op mijn vraag of ze duidt dan bang voor waren geweest was het antwoord eenduidig ja! Alle verschijnselen duiden op uitzaaiingen. Maar zoals gewoonlijk geef mijn lichaam andere dingen aan hun dus ik heb ze lekker niet! En ik mocht naar huis. Hoera! Er is niets beters dan thuis!

Nu mag ik dinsdag weer terug voor de MI van mijn borsten. Maar wel een uur eerder aanwezig zijn om dat ik moeilijk te prikken schijn....enne ik ga net alleen...

Mijn klaartje: hoe kan het ook anders: een schone hersen MRI


13 opmerkingen:

  1. wijffie wijffie toch! Wat een rotweek en dat is nog zacht uitgedrukt. Ik ben zo blij iets van je te horen, ook al staan je letters verkeerd. Kan mij het bommen , je bent er tenminste! XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Joh, wat een verhaal weer. Onzettend ellendig hoor. Ik hoop maar dat ze een onschuldige verklaring vinden voor dit alles. En dat ze ontzettend goed op je letten, want mwah, ik geloof dat dat wel een beetje beter kan....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat fijn dat je weer thuis bent frieke. ga nu maar eens een paar dagen flink uitrusten van al dat gedoe in het ziekenhuis.
    en dan volgende week nog eens die mri van je borsten!
    gelukkig zijn er geen uitzaaiingen in je hersenen gevonden, dus laten we hopen dat de mri van volgende week ook goed is.
    een dikke kus van mij.
    janny

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vervelend kan zo'n scan zijn, hè? Vorige week zijn ze een half uur bezig geweest om mijn infuus aan te sluiten voor de scan. Uiteindelijk is het via de hand gelukt. Armen bont en blauw, maar goed. Ik kon door de scan! Nu nog op de uitslag wachten...
    *knuffel*

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goed nieuws dus omdat je geen uitzaaiingen in je hoofd hebt, maar je 'klinkt' nog lang niet goed hier hoor als ik het zo lees... Ik maak me zorgen en hoop dat je weer snel op mag knappen. Wat zul je moe zijn na deze hectische dagen..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sjonge, wat heftig zeg. Gelukkig geen uitzaaiingen, maar de zorgen blijven hè.
    Sterkte hoor met alles, dikke virtuele knuffel, liefs Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  7. 'hoeveel kan een mens dragen', denk ik zo vaak als ik bij jou lees wat je weeral mee gemaakt hebt...
    goed dat er geen uitzaaiingen in je hersenen zitten, maar hopelijk valt de rest ook nog mee...
    veel sterkte meis!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jeetje Frieke, wat een pech toch weer! En dat is dan nog een understatement denk ik. Ik hoop dat de MRI van je borsten ook prima zal zijn, maar ook dat ze verder gaan zoeken wat er nu met je gebeurd is want dit klinkt allemaal verre van goed.

    Hopelijk komen er snel zonniger tijden voor jullie! Heel veel sterkte dinsdag en met wachten op de uitslag!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Blijf voor jullie duimen

    Yorick

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Frieke, wat ben ik voor jullie allen blij dat je weer thuis bent, wat heftig weer allemaal meis, we hebben je zo gemist , sterkte dinsdag en een dikke knuffel. Neem je rust want dat zal je hard nodig hebben !!

    Sanne

    BeantwoordenVerwijderen
  11. pfff wat een elende meiske...en zo heftig allemaal.. gelukkig geen uitzaaiing al waren ze daar dan heel bang voor maar wat dan....Ik zal aan je denken dinsdag..een hele dikke knuffel vanuit de andere kant van Nederland.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Sjemig, het houdt inderdaad nooit op bij jullie. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Frieke,
    Wat ontzettend schrikken zeg. Neem echt de tijd om weer even bij te komen en te herstellen nu.
    Ik zal vandaag een kaarsje voor je branden en hoop op alleen maar heel veel goed nieuws. Succes voor dinsdag en een hele dikke knuffel van mij. Ellen (meiske) X

    BeantwoordenVerwijderen