Briefgeheim, Aygo (ik ga) en heel zijn

Daar zit ik dan, al die uren achter mijn computertje terwijl ik dat helemaal niet van plan was. Ik had in mijn gedachten om deze zondag een "leesdagje" te maken. Lekker luieren al dan niet binnen of buiten, maar niets is minder waar. Hoewel mijn kleding zich heeft aangepast aan mijn gedachten: je kent dat wel een lekkere legging en wijd lang T-shirt en een jasje want anders is het te koud, zit ik toch tegen mijn computer te praten.

Nou, dan hebben we meteen maar een nieuw logje. Waar het over wilde hebben is briefgeheim.Ik ben altijd in de veronderstelling geweest, and correct me if I'm wrong, dat de inhoud van een brief, een e-mail, een personal message, een briefkaart en zelfs een kladje naar iemand toe, privé zijn, fyeo (for your eyes only). Het maakt niet uit waar je ze vindt. Bij adressering, al is het maar bij naam, dan gaat het briefgeheim op. Ben je een nieuwsgierig type dan lees je het gewoon. Je schendt daarbij wel een heel groot vertrouwen. Ik ken postbodes die een prentbriefkaart lezen, en ik weet dat postsorteerders zich in de slappe uren zich daarmee vermaken.

Maar er zijn helaas mensen die verder gaan. Die privé mail aan iemand anders kopiëren en dan versturen naar andere mensen. Dit gebeurde mij gisterenavond. Iemand heeft een mail van mij gekopieerd, die hij ten eerste niet had mogen zien, ten tweede waar hij niets mee te maken had. En die hij zeker niet had mogen door sturen. Hij heeft daarmee bereikt dat het vertrouwen wat ik in hem had, heel veel minder is geworden. Ik vind het heel jammer. Want ik denk dat dit een spontane actie is geweest, een actie uit een bepaalde boosheid waarbij hij wel de inhoud van de mail kende maar niet de achterliggende gedachte. Nee, ik ben niet van plan om voor hem een deur te sluiten, en ook niet voor die andere jongen. Ik houd niet van ruzie, en dit is hier het laatste woord wat ik er over kwijt wil.

Van de fysiotherapeut kreeg ik de opdracht om met natuur sponsen te oefenen. Ik moet ze als een soort knijpballen gebruiken. Jullie weten toch dat mijn handen als klauwen staan. Daar wil ik verandering in brengen, daar moet ik verandering in brengen want ik wil het stuur van een auto kunnen vasthouden. En niet zomaar een auto, maar mijn nieuwe rode Aygo.ik zal eens kijken of er nog een foto op de website van Jos staat. Jos is Jos van Boxtel, dé Jos van Boxtel, en hij is een neef van ons. Altijd gemakkelijk...

Goed ik merk dat een foto van auto van de site is gehaald.... hij staat er nog wel in het grijsblauw op ....even zoeken of ik een andere in firered kan vinden..... Deze is niet zo rood als de mijne......ik krijg hem dinsdag en dan zal ik wel eens wat foto's maken of laten maken.
Ik heb er natuurlijk een proefrit in gemaakt. Na 3 jaar zat ik weer achter het stuur van een auto en reed als of het niet zo lang geleden was...We hebben de achteraf weggetjes bij ons dorp gekozen... veel bochten werk.. en ja stuur en rembekrachtiging. En natuurlijk een automaat. Dus ik ben blij dat mijn rechter been sterker is dan mijn linker...... tjonge het was wel even wennen... ik was een stukje onzeker toch wel. Maar dat komt allemaal goed....alle komt allemaal goed.. als je maar wil....

Laad ik net de wasmachine vol met zwart spul dat het liefst zwart moet blijven....is mijn bijna volle fles wasmiddel voor zwarte was weg. Deze heeft mijn man weggegooid, hij dacht dat dat die was die de was deed "stinken" ... wij houden niet van geurtjes aan de was... wat een sufferd hè... inplaatst dat hij even de vraag stelt.. is het deze? nee, gewoon weg.. valt nog mee dat hij de fles biotex heeft laten staan en de fles shout.. Het ging om een gekregen merk bij de boodschappen... en ach... dat wil je wel eens proberen toch...
maar het was niets.. ik ben zelfs de merknaam kwijt.... ach kan ik ook niet gepakt worden op laster....ik heb al genoeg niet legale praktijken op mijn naam staan.....

Gisteren heb ik een kalender van 2011 gekocht... een gewone scheurkalender.. de literaire nogwel...ik kon kiezen tussen die van de familie doorzon, een boeddhistische of een literaire.. de laatste is het geworden... het gaat mij gewoon dat ik elke dag zie welke dag het is... want dat raak ik kwijt.. en ik weet nu bijvoorbeeld dat het zondag 22 mei is. Waarom ik de dagen zoek ben geraakt? Simpel: ik zit in een niet werkend leven...ik heb mijn 4 fysio afspraken per week, eens in de zoveel tijd naar de kapper of naar de pedicure...en op vrijdag is Tonny vrij, op dinsdag komt de hulp en op woensdag is het markt. En toch.....maar nu hopelijk niet meer....Met hulp van Geerten Meijsing.. hij schrijft ook boeken heb ik gezien...Ik heb nog nooit iets van hem gelezen.......maar wat niet is kan komen.

Net zoals het einde van dit logje... Ik heb natuurlijk een klaartje: ik kan zelf de kaars aansteken. De kaars die voor jou brandt.

grts van een vrouw die niet stuk te krijgen is......en zo wel.. gewoon de stukken opraapt en doorgaat oh en met de volgende meeting wil ik ook mee... net als Baasbraal