Weten wat je zegt.....

Het aangename van in een dorp wonen is wel het sociale contact. Als ik tegenwoordig met mijn rollator naar het plein wandel, spreek ik herhaaldelijk mensen. Soms in een echt gesprek, maar meestal gewoon goeiedag, goeiemorgen, goedemiddag. Dat heb je niet als je in een auto zit. Op de fiets meestal wel. Maar dan beperkt het zich echt tot goeiemorgen goeie avond. Niet erg, het zijn welgemeende wensen. Al staan wij niet meer daar bij stil, we menen het allemaal echt. Niemand wil immers een ander een slechte morgen of een slechte avond toewensen. We staan er eigenlijk alleen niet bij stil wat we zeggen. En het blijkt dat dat niet een op zichzelf staande gebeurtenis is. Hoe vaak zeg je iets zonder dat je erbij nadenkt, hoe vaak flap je er iets uit zonder dat je stil staat bij de betekenis van wat je roept.

Ik merk dat ik mezelf daar ook schuldig aan maak. Mijn goede morgen toe gewuifd naar een buurvrouw die staat te schoffelen, komt er zonder nadenken uit. Net zoals de woorden alsjeblieft, dank je wel, hoe gaat het met je, leuk je te zien, fantastisch dat je er bent……


En meestal gaat het echt allemaal goed. Er is een hele tricky bij: hoe gaat/is het met je? Willen mensen echt weten hoe het met jou gaat? Willen ze het hele verhaal horen? Wil jij het hele verhaal vertellen? Wat wil je kwijt, wat wil de ander horen? En wil jij wel horen hoe het met de ander gaat als jij die vraag stelt. Lastig, als je hier geen antwoord op hebt. Ik heb gemerkt dat je er beter over na kunnen denken of je zo'n vraag wil stellen, en hoe je zo'n vraag beantwoord. En dat is nog allemaal afhankelijk hoe na de mensen jou staan.

Ik zit nu in de tweede week van methadon af bouwen. Met het afbouwen heb ik niet zoveel moeite nu. De eerste keer dat ik het probeerde wel. Het enige wat me zorgen baart is de pijn die ik nu weer ervaar in mijn rug en in mijn handen en voeten. Vooral de pijn in mijn handen en voeten is soms bijna niet te houden. En zeker in de nacht niet. Nu heb ik straks fysiotherapie en ik ga dit de fysiotherapeut even voorleggen. Naast de neuropathie en de pijn die daarbij hoort kan het ook goed een spier probleem zijn. Ik weet wel dat ik nu iets hoop wat het niet is, maar ik ga toch vragen. De pijn in mijn rug is trouwens leefbaar. En ik heb het maar opgegeven om pijnvrij door het leven te lopen.

Ik mag tegenwoordig vier keer per week naar de fysiotherapie. Mooie week vulling hè? Twee keer voor drainagetherapie en twee keer voor conditie opbouwen. Alleen woensdag hoef ik niet. Ach als het allemaal helpt heb ik het er graag voor over. Het is er weer even uit. Want ik merk wel dat ik moet oppassen dat ik niet binnen blijf zitten. Ik moet er echt uit. Misschien dat Tonny en ik toch weer even een vakantie moeten plannen, of plannen... Gewoon spontaan op vakantie gaan, dat lijkt meer op! Zit ik alleen met al mijn fysio afspraken..... Net of ik die niet kan afzeggen.

Met Janneke gaat het goed. Het is maar wat je onder goed verstaat. Ze is in ieder geval klaar met alle behandelingen nu, en tussen alle scans en foto's en onderzoeken gaat voor haar nu de tijd van herstel in. Ik heb groot vertrouwen in haar. Ik weet zeker dat je dit kan, ze is immers mijn dochter.
Evelien bereid zich nu voor op de 20 weken echo. Ik dacht dat ze al zover was, maar nee afgelopen maandag was ze 18 weken. Ik was mee naar de controle en ik heb het hartje van Philips gehoord. Als oma ervaar ik dat heel anders dan als moeder. Het verschil kan ik niet duiden, het is een gevoel, een fijn gevoel.

Ik wilde eigenlijk nog een tientje maken, omdat dit werd logje toch over woorden gaat, over de betekenis van woorden het gevoel dat je erbij hebt. Maar ik ben nu even woordeloos. Natuurlijk heb ik wel een  klaartje :de wereld wordt langzaam groener, hebben jullie alle blaadjes gezien die uit de bomen spuiten? Terwijl de Wilde kastanje al volop in blad zit begint nu de tamme kastanje ook.Het is een prachtig gezicht!

grts