.

.

maandag 15 maart 2010

Sorry, toch een kankerlogje

Elke keer als een lange broek uit de was komt, ben ik aan het vechten om hem aan te krijgen. Niet dat hij nou gekrompen is. Hij gaat immers nooit in de droger: dat is voor elke goede broek funest. Maar toch heb ik heel veel moeite om die broek aan te trekken. Nee, ik ben niet uitgedijd, ik blijf op hetzelfde gewicht ongeveer plus de bijbehorende centimeters. Hoeveel wonderlijker is het dan dat ik dezelfde broek waar ik gisteren zoveel moeite mee had, nu zonder de knopen en zijn rits los te maken uit kan trekken. Ik geef toe, het is wel een heupbroek. Ja, ook ik draag heupbroeken ... maar het is niet alleen bij deze broek, ik heb dat bij al mijn broeken.

Vanochtend ben ik in het ziekenhuis geweest voor een mammografie van de linker borst en een echo van de linker en de rechter borst. Volgende week mag ik de uitslag ophalen. Maar ik ben er niet ongerust op: als er wat geweest was, hadden ze immers gelijk een punctie gedaan. Helaas wilden ze mijn schildklier niet meenemen in de echo. Daar heb ik het volgende week dan wel met de chirurg over. Ik ben er niet gerust op. Niet dat ik nou denk dat er uitzaaiingen zitten, maar vorige keer vonden ze ook iets. Dus ik wil gewoon dat er nu weer naar gekeken wordt.


Over uitzaaiingen gesproken. Gisteren kreeg ik bericht dat er bij een afvalmaatje van mij uitzaaiingen zijn ontdekt. Wat is kanker toch een rot ziekte! Denk je jaren dat je schoon bent, ben je alsnog de pineut. Het is een echte sluipmoordenaar. En ondanks dat ik weet dat er heel veel mensen "genezen " worden verklaard, zijn er ook heel veel die met uitzaaiingen te maken krijgen. Ik weet niet of de gemiddelde lezer hier weet wat gevolg van uitzaaiingen is. Laat ik het simpel zeggen: het begin van het einde. Wanneer het einde komt, is afhankelijk van de medicatie en de snelheid waarmee de kankercellen zich vermeerderen.
Met mijn twin-zusje gaat het stabiel op dit moment. Er zijn wel heel veel dingen die ze niet meer kan, maar ze is hard bezig met haar eigen afscheid. Lieve Harvey, jouw kaarsje brandt!
Verder volg ik op kanker gebied natuurlijk de Weblog "Komt een klein meisje bij de dokter". Als je dit leest, ervaar je pas wat voor een rot rot rot ziekte kanker is. En zeker kanker bij kinderen. Vandaar dat het steunen van KIKA zo ontzettend belangrijk is.

Ik was niet van plan om hier zo'n kankerlogje van te maken. Maar dit houdt me gewoon bezig. Hier loop ik knoert hard tegenaan. Ik voel me zo ontzettend machteloos ...

Allemaal toch een fijne middag en avond en natuurlijk heb ik een klaartje: mijn lieve dochter Janneke die mij vanochtend toch maar weer naar het ziekenhuis gereden heeft, met mij heeft gewacht, en mij weer thuisgebracht heeft.

12 opmerkingen:

  1. Hij brandt nu. Mijn kaarsje bij mijn boeddha's. Hij brandt voor jou en voor Het kleine meisje (wat een ongelooflijk aangrijpend blog schrijft de vader) en voor alle anderen die met deze rotziekte te kampen hebben.

    Sterkte en liefs, Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat is dat toch een smerige ziekte ! ook Ollie zal een kaarsje branden!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi frieke,
    ik volg jouw weblog nog maar kort, dus is me nog niet alles duidelijk. geeft niet ik lees het vanzelf wel bij.
    maar dat je er dit keer een kankerlog over maakt, dat geeft toch niet? je hebt nu eenmaal die ziekte en die maakt een groot deel van je leven uit.
    ik vind het nog speciaal dat je er nog 'gewone'logs bij schrijft :)
    maar je hebt gelijk: het is een rotziekte die wild om zich heen slaat.
    ook bij ons in de familie en vriendenkring heeft het zijn slachtoffers geëist, gelukkig zijn er ook die genezen zijn verklaard.
    heeft jouw zus het ook?
    sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Hanneke, mijn twin-zusje is een lotje dat ik via het BKF heb leren kennen. Wij hebben zoveel overeenkomsten ontdekt tijdens het kletsen over kanker en medicatie dat we wel tweeling zouden kunnen zijn...vandaar de term twin-zusje..ze voelt aan als een zus en ik ben met haar begaan als een zus...snapje?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh het is zo'n rotziekte! Ik typ vaak de brieven van de artsen uit en dan denk ik; verdorie weer lijkt het of ik hier een doodvonnis zit te typen! En echt, het is een sluipmoordenaar, vooral wat uizaaïngen betreft.
    Sterkte meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. O wat is het toch een sluipmoordernaar..... heb net het blog zitten lezen van het kleine meisje jeetje zeg..ik hield het niet droog..Het leven is soms zo gemeen. Kanker mag gewoon niet bestaan voor niemand

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vreselijk gewoon , bij mijn moeder is vorig jaar darmkanker geconstateerd en ze zit nu te wachten op een petscan omdat ze vorige week op de scan knobbels zagen op haar bijnieren.....ik word er zo gestresst en depri van......

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @ Ilse...o wat een vreselijk bericht weer...ook voor haar branden mijn kaarsjes....en voor jou...

    grts

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik kan enkel ieders reactie beamen, het is een sluipmoordenaar. Ook hier in onze familie waart hij rond. Ik hoop dat er een afdoend wapen ooit komt, daarom ben ik donateur van het WF en Kika.
    Meiske ik hoop op een goede uitslag!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. ik lees je blog nu en schrik hiervan. Ook hier speelt dergelijke ellende. Mijn moeder heeft borstkanker en heeft het hele traject van behandelingen doorlopen. ze is nu schoon maar heeft er veel mee geleden. ze is 76 jaar, dus niet meer de jongste.
    mijn man weet sinds februari dat hij prostaatkanker heeft. hij is al 1 keer geopereerd maar moet 28 april voor de 2e keer geopereerd worden maar dan in nijmegen.
    het kan niet eerder omdat hij 3 maanden moet herstellen van de 1e operatie.
    zoals je weet heb ik multiple sclerose en lig bijna de hele dag op bed. maar de m.s. speelt bij mij eigenlijk geen grote rol want ik heb het al 20 jaar en ben er bijna nooit mee bezig.
    er zijn leukere dingen.
    en wat betreft je zen: een bladwijzer instellen als je stopt met luisteren is handig. kun je later weer gewoon verder en hoef je niet te zoeken.
    sterkte, ik denk aan je en de groetjes.
    janny

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ja joh, kanker is een afgrijselijk onvoorspelbare rotziekte had ik zelf al eens geschreven. Je kunt je zo verschrikkelijk machteloos voelen. Men zegt weleens: je weet pas zeker dat je kanker hebt overleefd als je aan iets anders bent doodgegaan.
    Gelukkig gaat het ook vaak goed.
    Maar laten we maar zoveel mogelijk genieten zoláng we leven en zoláng we kunnen genieten.
    Proost Frieke!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Meestal brandt mijn kaarsje voor Morse. Vanavond steek ik hem aan voor jou en voor alle dapperen met jou. En ook voor je twin-zusje en het kleine meisje dat bij de dokter kwam.

    Rotziekte.

    BeantwoordenVerwijderen