.

.

zaterdag 16 januari 2010

iets voor jou

Gisteren is het er niet van gekomen om een logje te schrijven. Ik ben zo een beetje heel de dag ondergedoken met een luisterboek. Dat is nu uit, maar vraag me niet om de titel en de schrijver. Ook kan ik je geen resumé van het verhaal geven. Voor de geïnteresseerden wil ik het wel op zoeken.

Ook vandaag heb ik weinig te melden. Het hakt er emotioneel toch wel in als je hoort dat er geen werk voor jou is dat je nog kunt doen. Jullie lieve reacties doen mij erg goed. Dankjewel daarvoor.



Het is vandaag een wat grijze dag. Grijs van buiten, grijs van binnen. Misschien komt er ergens nog een straaltje, ik denk het wel. Dus in plaats van een stuk tekst geef ik jullie een oud liedje, van Herman...hij kan dat beter vertolken dan ik:)



Allemaal fijne dag, en mijn klaartje: ... ik weet het niet, misschien komt het nog dan geef ik wel een update. Want naar klaartjes moet je niet zoeken........

8 opmerkingen:

  1. Wat kan muziek toch troostend zijn...prachtige tekst van Herman (hij geeft echt "iets voor jou"). En grijs, grijs is saai, leeg en koud. Maar als je grijs ziet als een mengeling van zwart en wit, lijkt grijs mild, zacht en minder hard. Grijs kan een overgang aangeven naar helder en nieuw licht, hoe ver weg ook nog..

    Fijne dag en ik kom vanavond toch nog even kijken of er een klaartje is gekomen..

    Sterkte en groet Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach lieffie toch, het nut van iemand valt of staat niet met het hebben van een baan. Je kunt nog zoveel doen in je eigen omgeving. Er zijn mensen die JOU nodig hebben. Het leven is echt niet doelloos opeens nu je hebt gehoord wat je eigenlijk al wist.Ik snap best dat je het je niet zo voorgesteld had 2 jaar terug. Een sterke vrouw met een baan en een auto plus eigen praktijk? Maar je hebt wel 2 zware klappen overleefd, je had er net zo goed niet meer kunnen zijn. Dat is een klaartje waard denk ik zo! Raap de scherven op schat , die brengen immers geluk. Men weet nooit waaruit zijn of haar geluk uit bestaat. Knuf: Trudie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik herken je gevoel helemaal. Helaas. Aan de ene kant wil je graag erkenning voor je beperkingen, wil je zekerheid voor wat betreft je inkomen. Maar aan de andere kant wil je gewoon, net als iedereen, werken. Het gevoel hebben je nuttig te maken in de maatschappij, een bijdrage te hebben geleverd. Het woord 'afgekeurd' is ook zo naar. Het heeft zo'n negatieve lading. Alsof je afgekeurd wordt voor het leven. Wat dat betreft vind ik arbeidsongeschikt een stuk 'prettiger'.

    Ik was 23 toen ik volledig arbeidsongeschikt werd. Met stempel 'hoeft niet meer terug te komen, want geen kans op verbetering'. Ik was blij dat ik de huur kon blijven betalen en niet terug naar mijn ouders hoefde, maar ik voelde me ook ontzettend in de hoek gezet. 'Als u aan de AOW toe bent, horen we het wel van u, over een jaartje of 40.' Nutteloos voelde ik me. Nog steeds voel ik me soms nutteloos, maar ik zie de dingen die ik nog wel kan en doe nu maar als nuttig. En daarbij... ook zonder te werken ben je de moeite waard. Kan je iets betekenen voor anderen. Bijvoorbeeld door het schrijven van mooie blogs en reageren bij anderen. Door er te zijn voor familie, vrienden en vriendinnen. De moeite waard zijn is (gelukkig) niet afhankelijk van werken.

    In je vorige blog vroeg je je af hoe het nu zou gaan met je inkomen. Tijdens mijn studie management, economie en recht was sociaal recht een van de dingen die mij echt aantrokken, dus ik heb dat knopje even omgezet en het antwoord voor je opgezocht. Op deze site staat het uitgebreid uitgelegd: http://www.uwv.nl/wia/langdurig-ziek/wat-is-wia/iva-uitkering/. Maar in het kort kan ik je vertellen dat de uitkering wordt gebaseerd op het inkomen dat je had in het jaar voor je ziek werd. De uitkering is dan 75% van wat je toen verdiende, tenzij je meer verdiende dan het maximumbedrag dat hiervoor wordt gehanteerd. Is dat het geval dan krijg je 75% van dit maximumbedrag. Per 1 januari 2010 is dit maximum dagloon 186,65: http://www.uwv.nl/particulieren/algemeen/bedragen.aspx#h2_007. De bedragen zijn overigens allemaal bruto! Als het goed is, krijg je op niet al te lange termijn meer duidelijkheid per brief. Hangt een beetje af van de snelheid waarmee jouw arbeidsdeskundige werkt.

    Ik wens je veel sterkte met het geven van een plekje van je gevoel wat betreft dit nieuws. Er komt een moment dat dat grijze gevoel wit wordt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve, lieve Frieke. Het is niet erg om eventjes onder te duiken. Dat mag best!! Maar het leven is meer dan werken hoor!! Ik snap je wel, maar zorg nu eerst maar eens lekker voor jezelf. Jij bent toch het aller- allerbelangrijkste!!? Ik stuur je een knuffeltje toe! Je hebt het verdient!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je mag best alles even grijs zien , het is niet niks maar laat het niet te lang duren, er zijn zulke mooie kleuren om je heen meidje en je kan zoveel betekenen voor anderen maar ook voor jezelf en dat weet je zelf ook wel


    Knuf, Annie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat het enorm hard aankomt dat werken niet meer voor jou zal zijn, besef ik zeker.
    Ziek zijn is één.
    Maar al die gevolgen. Dat is nog wat anders.
    Ik denk aan je...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. lieve Frieke,
    wat je eigenlijk al verwachtte is nu duidelijk geworden. Dat is een enorme dreun, want ergens had je toch nog de hoop.....
    Laat het maar even bezinken, meidje!
    Het kost even tijd om aan het idee te wennen, dat je niet meer terug gaat naar school, maar is die school het belangrijkste? Er zijn nog zoveel andere dingen die je wel kunt.
    Frieke, je bent een sterke, dappere vrouw en ik weet zeker dat je je er doorheen slaat.
    groetjes en een hééééééééle dikke knuffel,
    Coralie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Natuurlijk is het een nare ervaring en zeer begrijpelijke dat dit bericht aankomt. Maar voor jou verkleurt dat grijs zeker een keer in helder wit. Neem je tijd voor verwerking en nieuwe plannen

    BeantwoordenVerwijderen