.

.

donderdag 14 januari 2010

en dat was twee....

Het was een hele opgave, gisteren bij de WIA arts. Ik was al moe van de keuringsarts van het CIZ en deze er een dag achter aan was genoeg om mijn maatje vol te maken. In tegenstelling tot de eerdere keuring werd nu de aandacht niet gericht op de neuropathie in mijn handen en voeten, maar ook mijn concentratie en geheugen problemen. Ook op de problemen om mij mondeling goed te kunnen uitdrukken. Het gesprek duurde ruim een uur, het was een heel aardige dokter, met als resultaat: ik word volledig afgekeurd. Volgens de dokter waren er nog wel mogelijkheden maar die waren zo marginaal dat daar geen werk bij gevonden kon worden. Eigenlijk zou ik nog een afspraak moeten maken met de re-integratie deskundige, maar volgens de dokter zou dat ook schriftelijk kunnen. Ik was het hiermee eens.

Opvallend was dat zij mijn hele onvermogen om te werken bij het ongeluk van 20 december 2007 legde. Als toen de whiplash behandeld was geworden, had ik nu gewoon aan het werk geweest. Dit is mijn mening ook. Behalve de neuropathie en de vermoeidheid heb ik weinig over van de kanker. De grote mate van concentratie en geheugenverlies is geen gevolg van de chemo al zou deze er geen goed aan gedaan hebben. Het is meer een gevolg van de whiplash. Maar dat is niet te bewijzen. Daar hoef ik mezelf geen hoofd over te breken, daar heb ik rechtsbijstand voor. Ik ben overigens wel benieuwd hoe het nu verder loopt. Hoe zit het met mijn uitbetaling van mijn salaris? Wanneer krijg ik WIA geld? En hoeveel % bedraagt dat? Is het 80 % van mijn volledig salaris of 80 % van mijn gekort salaris? Allemaal vragen waar ik nu nog meezit, maar die zich vanzelf zullen oplossen.

Van het CIZ kreeg ik al een telefonische uitslag: ik krijg een uur meer huishoudelijke hulp per week plus strijken. Ik ben hier meer als tevreden mee. Hoe we dit in het vat moeten gieten, bespreken Moniek en ik wel. Ook kreeg ik van het CIZ het advies om een driewielerfiets aan te schaffen. Ik denk dat ik dan toch maar achter heenga, gezien mijn gestuntel op de fiets vanochtend. Als ik fiets gaat het goed, maar aan de gang komen en stoppen vergt veel van mijn krachten. Dan leun ik op mijn stuur, met alle gevolgen vandien voor mijn polsen en handen. Hetty, mijn pedicure, adviseerde ook om een elektrisch aangedreven driewieler aan te vragen. Dan hoef ikzelf geen kracht te zetten hoewel ik wel moet trappen. Ik ga dus binnen een uur contact opnemen met de gemeente. Ik denk dat ik nu meteen maar even toe, dan heb ik het gehad. Zou dat is gebeurd, voor volgende week dinsdagochtend heb ik een afspraak met de gemeente, loket wegwijs. Dat is het zorgloket in de gemeente Berlicum, o nee gemeente Sint Michielgestel, want daar behoren wij nu toe. Maar ik kan er in ieder geval in Berlicum naar toe.

Ik heb aan Janneke B. belooft iets te vertellen over mijn jeugd in Rotterdam. Maar dat komt wel weer. Nu heb ik te veel hoofdpijn om daar iets zinnigs over te zeggen.

Waar ik wel iets zinnigs over wil zeggen is over het nieuws dat ik van Harvey kreeg. Meid, ik heb hier zitten huilen bij jouw brief. Ik weet absoluut niet wat ik hierop moet antwoorden. Toegenomen uitzaaiingen in je hersenen, in plaats van stilstand.




Lief Twin-zusje, ik kan je alleen maar van afstand omhelzen, een kaarsje voor je branden, en bidden dat jou een lijdensweg bespaard blijft. Hier is een virtuele knuffel voor jou.




In hoe schril contrast staat dan de juichkreet van Repel: geen erfelijkheid in borstkanker! Wat een geweldig nieuws. Hier willen we er zoveel van hebben, van deze berichten ...




Ik heb ook nog een antwoord voor Lydia o nee voor Ilse natuurlijk: nee, er is niets tegen de neuropathie in de handen te doen, medicijnen ( Gabapentine) helpen nauwelijks tegen de pijn. Het spijt me te horen dat jouw moeder daar ook last van heeft. Ik hoop voor haar dat het nog omkeerbaar is. Meestal is dit wel het geval. Ik ben helaas weer een uitzondering.

Trudie, het lijkt of ik jou als vriendin vaak vergeet, niets is minder waar! Ik hoop dat je dat begrijpt, en aanvaardt. Ik weet dat jij het ook moeilijk hebt. Dat je meer dan je pakje te dragen krijgt. Maar jij bent net als ik onverwoestbaar. Uit de Rotterdamse klei getrokken. Daar kan niets tegen op! Ik heb al een paar keer bij jou op Twitter iets neergezet. Maar volgens mij heb je dat niet gezien.



Ik ga dit logje sluiten. Allemaal een hele fijne dag. Natuurlijk heb ik ook een klaartje: Tonnie bleef gisteravond speciaal voor mij thuis. Het was wel zijn schiet avond, maar toch ... wat een lieverd hè?

grts

11 opmerkingen:

  1. Inderdaad , ze keuren je af , maar je overblijvende wedde , daar heeft men nooit een serieus antwoord voor.
    Studies over whiplash , tonen aan dat de gevolgen ervan heel erg kunnen zijn , veel erger dan verwacht. Inderdaad een elektrische driewieler zou goed van pas kunnen komen , in het geval van uw handen en polsen.
    Geef Tonny een flinke HUG van Ollie , omdat hij zo lief voor uw zorgt .

    Knuf Ollie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Meisje , wat een verhaal! Maar...ook een stukje duidelijkheid die je wel moet accepteren. Ik zou alles eens even lekker laten bezinken. Die fiets is een goed idee, ben je toch mobiel, ja toch? Liefs van mij voor jullie allemaal: Trudie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo en dan ga ik nu jou eens een virtuele knuffel geven! Ik weet alleen niet hoe je dat doet met die mooie plaatjes van jou, maar beschouw deze maar als zodanig, komtíe: ...............wat ben jij een lief mens zeg!

    Groet Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Roelien: Die mooi plaatjes, Roelien, maak ik zelf in PaintShopPro. Dat is een tekenprogramma op de computer. Maar gewoon met woorden gaat het ook.... dankjewel!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik sluit me even aan bij Roelien komt ie .....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat ben jij toch een bijzonder en een lief mens. Ik heb geen woorden bij deze log...

    bhalve dat als het kon, ik je nu, a la seconde een hele dikke knuffel zou geven!

    Fijne avond en zeg maar tegen je lief dat 'ie mazzel heeft met jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. veel sterkte en goede moed wens ik je toe Frieke.Ik ben er stil van......

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Voor mij is deze log tamelijk nieuw. Ik kom zo maar in de wereld van de zwaar getroffenen. Ik zie flarden van verhalen die ik niet dagelijks tegenkom. En ik denk: wat moet ik toch verdomd dankbaar zijn dat ik relatief gezond ben. En wat dringt zich een respect op voor al die mensen die vechten tegen die rot vijand.

    En dan, terwijl ik net denk dat het heerlijk is voor jou, Frieke, dat je wat meer hulp krijgt en dat ik het rot voor je vind dat je zo'n pijn hebt, is daar ineens dat ontroerende Klaartje. Die man van jou is een kanjer en jij... jij hebt de man die jij verdient. Ik heb hartstikke veel respect voor jou. En voor al die anderen.

    Ik gedachten brand ik voor iedereen een kaarsje. Omdat ik denk dat als iedereen dat doet, het helpt.

    Groetjes

    Willem

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jeetje meid, wat een emoties!! Soms goed, soms erg verdrietig... Jij kunt inderdaad ook wel een knuffel gebruiken!! *knuf*
    En alle andere dames: take care!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je hebt heel wat te verstouwen gekregen frieke!
    Maar wat ben je lief en wijs en sterk!
    Ik kan je alleen maar alle goeds toewensen en ik hoop dat alle beetjes helpen om zo aangenaam mogelijk te kunnen leven.
    Met al die lieve mensen om je heen gaat dat vast lukken.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieverd, ik ben alweer een weekje niet geweest en lees net je verhaal

    ook van mij een hele dikke knuf en een arm om je heen, afkeuren is niet niks maar worstelen om je werk met de volle 100% uit te voeren is helemaal geen pretje als het je zoveel kracht en energie kost........hou je goed meidje

    Knuf, Annie

    BeantwoordenVerwijderen