komen de dromen, zeg maar nachtmerries, de donkere gedachten, het gepieker, het doemdenken, het afvragen en de pijn.. ik lig dan in bed met twee dikke voeten en twee dikke handen.. ik kan me niet bewegen, ik kan niet roepen, ik kan niets zeggen...ik voel me een halve zombie
en dan houd ik wel vol dat ik een half vol glas hebt, dat de zon echt schijnt als je maar goed kijkt dat alles goed komt en alles sal regkom, maar gelijk daarnaast staat het half lege glas , de donkere wolken en mijn slechte zicht, dat het wel eens verkeerd kan gaan, en alles is krom als hout..... en meteen vraag ik me nu af: de kip of het ei.. hoeveel van deze klachten zijn nog afkomstig uit mijn ongeluk van een jaar geleden..... zou ik een neurologisch onderzoek aanvragen, of een botscan...ik weet het niet meer.. het enige wat ik weet, is dat ik vandaag naar Knibbeler moet en dat ik bang ben..bang dat ik dingen vergeet te vermelden, bang dat ik zeur en klaag, onzeker in wat wel te vertellen en wat niet...
en dan maak ik me ook weer zorgen om hoe Tonny het redt, om Janneke die zo graag kinderen wil, om Evelien die moet roeien met haar riemen maar dat vaak net niet kan, zorgen over mijn praktijk, zorgen over mijn moeder, zorgen over... ach noem maar op..
Ik dacht dat dit soort dingen bij verdovende middelen hoorde..morfine dromen enzo.. maar het zal wel gewoon menselijk zijn.. ik ben niet altijd sterk en dat wil ik ook niet altijd zijn.. tja en 's nachts is het veilig... dus dan komen de dromen...
ook dit gaat over redeneer ik nu.. maar nu ben ik op, ik heb een kopje thee, wat paracetemol, een boterhammetje en een redelijke mobiliteit ......
ik ga sporten .. en dan naar Knibbeler..
goede dag allemaal
Week 13 – Epiloog
8 jaar geleden
Dacht jij dat ik dat niet allang had geraden? Dit is toch niet vreemd meiske, natuurlijk ben je bang, natuurlijk heb je nachtmerries, natuurlijk maak je je zorgen over hoe het moet als jij er niet meer zou zijn.Dat is menselijk en normaal, mensen doen dat wel voor minder als kanker. Natuurlijk probeer ik in mijn reacties telkens te wijzen op de zon en het halfvolle glas, doe ik dat niet praat ik je nog dieper die put in, wat niet betekent dat die put er niet is. Meiske, schrijf desnoods op waar je allemaal bang voor bent, beschrijf je spoken en bespreek ze met je arts. Als je de dingen opschrijft vergeet je niet zo snel iets te zeggen. Meestal sta je weer buiten en denkt shoot, ben ik nog vergeten te vragen......vul zelf maar in. Je hoeft je niet altijd groot te houden hoor, dat hou je niet vol, miep maar en praat over je angst. Als een angst besproken wordt is hij niet zo eng meer. Knuf: Trudie
BeantwoordenVerwijderenHoi Frieke,
BeantwoordenVerwijderenAllemaal heel herkenbaar, de donkere gedachten, het gepieker, kortom de slapeloze nachten. Maar zo gek is dat niet, je hebt heel wat te verwerken.
Mag ik je een tip geven?
Schrijf de dingen die je 's-nachts bezig houden op, dan blijft het niet zo in je hoofd malen en kun je misschien toch een beetje slapen. En als je 's morgens de briefjes terugleest dan zijn er ook weer lieve mensen die je willen en kunnen helpen.
Probeer in ieder geval je gedachten met iemand te bespreken want je zeurt en klaagt heus niet!
Kop op, meisje..... en die zon, die gaat weer schijnen.
lieve groetjes,
Coralie