komen de kamelen.. tenminste dat zeggen ze.. nou er komt bij mij van alles, maar geen kamelen.. gisteren een goed gesprek met Knibbeler gehad.. ik kan echt alles bij haar kwijt hoor, maar ook bij de huisarts, bij Tonny, Janneke en Evelien, mijn zussen, mijn moeder, mijn vrienden en mijn blog.. en ik maak daar ook gebruik van.. echt wel.. maar dat neemt niet weg dat er toch dingen over blijven en die gaan dan een eigen leven leiden.. plus dat ik echt niet altijd geholpen ben met: het komt wel goed....hoe het ook zij... ik heb al mijn vragen en bemerkingen bij Knibbeler kunnen neerleggen.. ja Coralie en Trudie ik schrijf alles op hoor.. en ik ga gewoon mijn lijstje af..anders vergeet ik echt de helft... want dat is nu gebeurd met iets wat er tussendoor kwam.. een MRI.. en een hartfunctieonderzoek... ik ben vergeten te zeggen dat ze mijn via de PAC moeten prikken. Niet iedereen mag dat namelijk doen..dus op de tijd dat ik met komen, zal er iemand moeten zijn die dat wel mag.. en dat is handig als ze dat van te voren weten.. nouja.. kan ook telefonisch nog.. die MRI is ergens in maart en dat hartfunctie onderzoek ook....
Straks mijn 2de lading trastuzumab, maar eerst nog een lymfedrainage.. is weer hard nodig merk ik na zo'n drukke dag in het ziekenhuis..
allemaal een goede dag
grts
Week 13 – Epiloog
8 jaar geleden
Sterkte vandaag meiske. Natuurlijk kun je met je zorgen bij je familie terecht, dat geloof ik zomaar. Ik weet enkel dat sommige van onze nachtspoken(ja ik heb die ook) bijna niet besproken kunnen worden met je naasten. Omdat je bang bent om dat tegenover hen uit te spreken juist omdat ze je zo na staan. Je wilt hen ook niet meer bezorgd maken dan ze al zijn en dus blijf je zelf met die angsten en twijfels lopen. Die dr Knibbeler, is zij eerlijk en betrouwbaar? Kun je haar op de vrouw af vragen, heb ik een goede kans , genees ik, of zijn mijn kansen twijfelachtig. Wil je dat überhaupt wel weten eigenlijk? Wat denk je zelf, ga je beter worden? Of niet? Zit daar niet de kern van de angst. Sorry als ik misschien wat recht voor zijn raap overkom, maar om de hete brei heen draaien helpt ook niet. Het komt er toch op neer dat je bang bent dat je dood gaat, het is toch logisch dat je daar mee worstelt. Maar dat te benoemen tegenover je kinderen en je man is zo moeilijk. Spookwoorden die uitgesproken worden en zijn blijven hangen en gaan een eigen leven leiden. Meidje ik hoop dat je eruit komt, voor je eigen gemoedsrust. Misschien denk je, ik zou het ook denken, zij hebben makkelijk lullen, zij hebben geen kanker en gaan niet dood misschien. Ach dat is ook zo, maar je kunt ook aan andere dingen sterven schat. Als het erop aan komt kent niemand eigenlijk iemand en ben je alleen, althans zo voelt het. Ik weet ook niet wanneer ik ga, ik heb het idee van een paar jaar nog. Dat is nu eenmaal zo en ik lig er ook wakker van en zweet me rot omdat ik bang ben. Ik denk dan ik moet zorgen dat alles in orde is met mijn kinderen voor die tijd, anders gaat het allemaal fout. Dan jaagt mijn hart en klopt in mijn keel. Angst is erg, erger eigenlijk nog als pijn. Die te overwinnen is net zo zwaar als een ziekte overwinnen, ik wens jou daar de kracht toe uit het diepst van mijn hart. Knuf: Trudie
BeantwoordenVerwijderenIk wilde het eerst wissen, maar ik krijg net het idee, nee laat dat maar staan....
Fijn dat je alles zo goed met je arts kan bespreken,want net wat je zegt wij hebben wel een luisterd oor,maar ja we weten gelukkig niet wat je door maakt en zo'n arts ziet meerdere patienten die het zelfde mee maken wat jij nu meemaakt.
BeantwoordenVerwijderenDe tweede kuur zit er weer op en nu hopen dat je geen bijwerkingen krijgt,en zo door kan gaan zoals je nu ook doorgaat.
Ik werk me blog morgen weer bij,eerst ff bijkomen van het werken van deze week,we zijn helemaaluit de ziektewet dus voledig aan het werk en dat is ff wennen.
Lieverd ik hoop dat je vanacht wat beter slaapt en die kamelen ver weg kan laten.
hey frieke
BeantwoordenVerwijderenhet lijkt me allemaal heel normaal hoor, wat je allemaal meemaakt... het is in elk geval heel herkenbaar... maar je doet dat heel goed, dingen opschrijven die je kwellen, die je wil vragen aan je dokter, steun zoeken bij de mensen om je heen...
ik hoop dat je vannacht een goeie nacht hebt, en dat de spoken ver weg blijve!