.

.

dinsdag 21 oktober 2008

gewenning voor de omgeving


ik weet het Trudie dat alles er echt nog wel ligt hoor.. neem nu de vaatwasser.. die had ik gistermiddag wel aangezet, maar niet uitgeruimd.. en alle vaat vanaf gistermiddag stond dus op het aanrecht.. Tonny heeft hem niet eens even uitgeruimd.. dus dat heb ik vanochtend maar gedaan en alles weggeborgen .. ook de vuile vaat, de pannen afgewassen, het gasstel schoon gemaakt.. ja het blijft echt allemaal wel liggen...
dat ik zo moe ben is meer een chemoreactie als vermoeidheid van drukte en niet slapen.. al zal dat er ook wel debet aan zijn.. de vemoeidheid zit binnnen in.. de energie is op lijkt wel.. en ik kan niet bijtappen:) maar dat komt wel weer.. als eerst die pijn ook maar eens weg is... daar ga ik vanmiddag maar weer eens achteraan bij de fysio.. ze zal echt met betere behandeling moeten komen hoor.. ze is wel goed daar niet van, maar niet voor bijzondere dingen.. dan lijkt ze af te haken, niet te zoeken naar antwoorden... nouja we zijn niet allemaal hetzelfde gelukkig..

mijn moeder heeft veel te hoge bloeddruk.. ook 's nachts.. dus vanaf vandaag gaat ze aan de bloeddrukverlagers.. ik ben benieuwd.. als de bloeddruk niet omlaag gaat, niet genoeg, dan kan ze niet eens geopereerd wordeen voor een nieuwe heup.. dus spannend is het...

Mardien gaf gisteravond aan dat ze er al helemaal aangewend zijn dat ik kanker had en in de chemo zit.. ja zegt ze we zien het wel, we staan wel bij de effecten stil, maar de wereld draait door en het is nu al zo lang.. de schrikreactie is over en alles wat daarbij behoort.. ik kan dat wel snappen hoor...dat is ook goed, het leven draait voor iedereen door... maar mijn angsten blijven..en daar kan ik niets aan doen.. gelukkig kan ik wel overal terecht daar mee.. in binnen- en buitenkringen..
maar heel vaak is het nu ookm een eenzaam knokverhaal aan het worden.. een niet willen zeuren of miepen... het moet maar eens over zijn.. en meteen wete ik dat dat nog zeker niet zo is... nog zeker een jaar als het niet langer is elke week naar het ziekenhuis en daarna minimaal 5 jaar aan de pilletjes.. en alle controles.. dara word je ook niet echt vriolijk van hè.. en van het were zo ook niet dus ik ga maar eens even opzoek naar een leuk klaartje... om de dag te fleuren..

Nouja op zoek... ze staan toch ook voor het grijpen: ik heb een lekker kopje thee bij me staan en hoewel water momenteel goor smaakt, is dit kopje hartverwarmend lekker.. en ik kreeg net een heel lief mailtje van iemand die ik eigenlijk niet eens ken...

2 opmerkingen:

  1. Tuurlijk zal je omgeving er aan wennen je zo te zien. Voor mij is het anders, ik zie je niet elke dag. Ik zie wel degelijk verschil op de fotoos en schrik daar van. Je kunt wel zeggen ooo meid wat zie je er goed uit je bent niks veranderd, maar dat is niet zo. Tuurlijk ga je je ook opsluiten met je pijntjes en kwaaltjes, figuurlijk dan, elke keer hetzelfde vertellen in je omgeving doe je niet snel, zeker als het niet opgepakt wordt. Ik weet hoe je je voelt als je toch die vaatwasser uitruimt, zo van nou...had hij nu niet even????????
    Hij weet toch...enzovoorts. Meiske, dit gaat lang duren, zeker, maar je leven is het waard toch, het moet gewoon!!! Geniet van je koppie thee en zo'n lief mailtje kan je hele dag goedmaken.
    Meiske, vanaf dat je dit wist heb je meteen de tijd ervoor en de tijd erna, zo is het nu eenmaal. Vergelijken heeft geen zin.Hoop dat die fysio iets kan doen, wordt wel tijd. Sterkte ook met je moeder, ondanks alles heb je haar toch nog.Ik wilde dat mijne niet ineens onverwachts weg ging, er zijn nog zoveel vragen die ik nu nooit beantwoord krijg.Gek, hoe langer het is, hoe meer die vragen door mijn hoofd spoken, is toch raar? Ik dacht er zelfs aan om naar zo'n figuur als Derek Ogilvie te gaan. Het lijkt wel of ik het MOET weten. Wij hadden niet een normale moeder dochter relatie , maar ik hield wel veel van mijn moeder.Je hebt er maar één tenslotte.
    Dikke knuf van mij:Trudie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, Frieke het is wat met die mannen. Ze zien bepaalde dingen gewoon niet, is niet nodig of zo.... Het komt wel door de chemo dat je nu zelf ook anders reageert.

    De vermoeiheid is bij mij deze kuur ook erger. Gistermiddag heb ik een paar boodschappen gedaan en ik was helemaal bek af, een paar oudere mensen die op de parkeerplaats weg wilde rijden maar niet genoeg aan het stuur draaide, dus moest ik met mijn boodschappenkarretje via de goot, maar proberen om naar mijn parkeerplaats te komen, zie je het voor je, ik via de goot, lukt niet, weer terug, nogmaar een keer proberen, lukt weer niet.... nou ik had er de pest in en heet met die pruik.
    Als ik er vandaag weer aan terugdenk krijg ik spontaan de slappe lach, het was eigenlijk wel een komische situatie!

    Vanochtend ben ik voor de 1ste controle naar het Verbeeteninstituut geweest. In de file, optrekken, stoppen, optrekken enz.... ik kwam helemaal misselijk aan.
    Toen ik weer thuis was had ik het koud, honger, misselijk en ik voelde me ellendig, net of ik griep had. Maar het gekke is als ik dan weer wat gegeten heb dan gaat het wel weer.
    Stom he, misselijk en toch moeten eten!

    Hoe was het bij de fysio, krijg je nu een andere behandeling, ik ben maar een leek, maar is misschien een elastische kous een oplossing, zodat je minder pijn hebt? Misschien iets om na te vragen!

    Dat de wereld doordraait herken ik ook, je krijgt reacties als; "heb je nu weer chemo, ik dacht dat het nu allemaal klaar was en waarom nu weer chemo", dus ga je het maar weer uitleggen en dan voel je je alweer een zeur, maar gelukkig zijn er ook mensen (lotgenoten) die de angsten en spanningen wel kunnen begrijpen en dan is het fijn dat die mensen er zijn!

    Geniet van je koppe thee, schone aanrecht en vooral van je Tonny, die bedoelt het vast allemaal heel goed!

    groetjes,
    coralie

    BeantwoordenVerwijderen