.

.

woensdag 19 maart 2008

20 december 2007: flipperbal op de A2 bij 's-Hertogenbosch

Het is donderdag avond, rond een uur of 8. Ik kom van school. We hebben een bijzonder geslaagde leuke kerstviering gehad. Heel veel lol en iedereen heeft genoten .
Ik kom vanuit Oudheusden en ga naar Berlicum. Dat betekent over de A59 via afslag Empel de A2 op en dan bij Afslag Hintham er gelijk weer af. Deze weg rijd ik altijd en ik ken de moeilijke punten. Afslag Empel is de eerste. Er wordt overal geknutseld aan de weg.

De situatie
De afslag Empel komt als invoegstrook op de A2 maar gaat dan meteen over in een 3de baan. Het verkeer vanuit Utrecht komt dus van een 2 baansituatie naar een 3 baansituatie. Allemaal niet zo raar want deze baan wordt even verder op de afslag Hintham. Dat gebeurt voorbij afslag Rosmalen en invoer Soetelieve.

Mijn verhaal
Zoals ik al vertelde kwam ik daar rond een uur of 8, kwart over 8 aan. Je moet je weg vinden tussen metalen afscheidingen door, een ongelijke wegdek, naar beneden en de adviessnelheid is van 70 naar 50. Nou dat rijd je dan ook, want ga je veel harder dan stuitert de weg je alle kanten op.
Op het moment dat ik beneden aan de invoegstrook ben, komt er vanuit richting Utrecht een dubbele vrachtwagen, geladen met vee. Ik had hem goed gezien, maar ik had de indruk hij mij niet: hij kwam al naar rechts.
Ojee.. De vangrail kwam een beetje op mij af en ik dacht: gas geven want anders plet hij je..
Zo gezegd zo gedaan.. Je mag daar weer bijna 90.. En ik was voor hem uit . Tenminste dat dacht ik. Ondertussen was de vluchtstrook weer aanwezig en de dreiging van geplet worden weg.
Plotseling hoor ik een klap en voel ik een schuiver.. Ik weet nog dat ik dacht : lekke band? En ik probeerde naar de vluchtstrook te sturen.. Nou vergeet het maar.. ik voelde nog een klap links achter en ik werd gelanceerd over de A2. Aan alle kanten geraakt en aangetikt zocht mijn auto tollend een weg naar de linkervangrail, daar stuiterde hij op af en weer terug dwars over de A2. "Dit is het dan" ik weet nog dat ik dit dacht, niks geen leven flitste aan haar voorbij in luttele seconden.. .Uiteindelijk kwam de auto tot stilstand met zijn kont in de linker vangrail. En daar botste nog een auto op de flank : hij kon ons niet meer ontwijken.

Een auto, die niet bij het ongeluk betrokken was, stopt en de bestuurder loopt bezorgt naar me toe.. ik zit verdwaasd in mijn autotootje en voel… mijn hoofd doet zeer , maar dat is het… ik kan het niet geloven
Niemand kan het geloven: zonder enige kleerscheuren kan ik uit de auto stappen. Het gealarmeerde ambulance personeel, kijkt naar de bult op mijn hoofd. stelt me wat vragen en gaat dan. Ik mankeer zo te zien helemaal niets.. ja geschrokken, trillerig, koud.. maar dat is de reactie.

Natuurlijk is de politie er ook bij en op de A2 wordt voor korte tijd een rijstrook afgesloten. Het loopt meteen vol…

Er zijn verschillende slachtoffers: allemaal blikschade en niemand met lichamelijk letsel. De politie heeft de handenvol aan de proces-verbalen. Maar waar is die vrachtwagen? Die heeft mij minimaal twee keer geraakt.. zou die doorgereden zijn.. Maar dan zie ik hem staan net voor de afslag Rosmalen. Achter hem staat een busje, de politie staat inmiddels tussen in. Ik heb absoluut geen behoefte om daar heen te lopen. Laat me maar: ik wil naar huis, maar weet nog niet hoe. Tonny bellen doe ik niet: hij kan toch niets uitrichten hier.

Samen met de politie ga ik dan naar het bergingsbedrijf. Daar worden de proces-verbalen opgemaakt. De vrachtwagenchauffeur rijdt met de andere agent fout en komt bij een ander bergingsbedrijf. Ik heb geen contact met hem.. niet dat ik daar rouwig om ben. Pas daar Vlijmen heb ik Tonny gebeld.





hallo ,
 
gisteravond heb ik auto-ongeluk gekregen. Ik ben door een vrachtwagen toen ik van de afrit Empel kwam, linksachter aangereden. En toen als een flipperbal dwars over de a2 bij den Bosch geschoten van vangrail naar vangrail …mijn auto is niet over de kop gegaan maar wel rondom geraakt door meerdere auto's.. hij is helemaal Total loss.. als ik de foto's heb zal ik ze wel doorsturen. dan zie je meteen wat een goede engelbewaarder ik heb… want ik heb helemaal niets.. nouja de schrik, beurs en blauw en hoofdpijn, maar dat is het… politie en ambulance, maar ook geschrokken medeweggebruikers geven allemaal dat ik zoveel geluk gehad heb… de man die mij op het laatst ook niet komt wijken zegt dat hij geen cent voor mijn leven gaf..hij was zo geschrokken dat hij daarna op de vluchtstrook waar ik uiteindelijk belandde .. niks in een flits mijn leven voorbij.. ik weet nog dat ik dacht.. "nou dit is het dan…"
Pas toen ik bij het bergingsbedrijf was, heb ik Tonny gebeld.. en raad eens… hij kwam met Janneke,Timmy Evelien Nicky en zelfs Jaimey was erbij.. nu kunnen ze zo'n klein propke niet thuis laten natuurlijk, maar ze waren er.. allemaal.. en wat voelde ik me rijk..
 
ik kan even nu niet meer slapen.. het huis is stil, de wereld lijkt verstild in de mist. dus ik mail maar wat..
 
grts

frieke



1 opmerking: