.

.

donderdag 14 februari 2013

Het doet zo zeer

Gisteren was ik een vervangende auto ophalen en sprak met mijn vriendin bij de garage. Naast het gewone prietpraat kwam ook het onderwerp Janneke te sprake. Maar meer nog haar man.

Hij gaat dus trouwen. Oja, zijn goed recht.. hij hoeft niet alleen te blijven. Alleen.. zijn vriendin is in verwachting.  Voor de tweede keer al, ze kreeg eerder een miskraam.
En daar wringt het... het voelt als "een trap na". Zo van:  "Kijk eens, met haar kan ik wel kinderen krijgen." Onze Janneke was nog geen 6 maanden dood, toen hij met een ander wat begon. En vorig jaar met weer een ander. Eentje met 2 heel jonge kinderen. Het voelt niet goed. Tenminste voor ons niet. 
Zennnnnnnnnnnn.. rustig, adem in . adem uit  ... hij mag doen wat hij wil....zzzzzzzzzzzzzzen.....maar het doet zo zeer!!!

PS.. het spijt me dat ik een woordverificatie heb moeten instellen... de spam berichten lopen de spuigaten uit. Misschien kan het over een tijdje er weer af:)


9 opmerkingen:

  1. Och meiske, wat moeilijk is dat. Ooit zeiden Janneke en hij volmondig ja tegen elkaar en het leven samen. En nu, voelt het alsof hij dat moment en die dag ver weg stopt om verder te gaan met een leven dat hij samen met Janneke had moeten kunnen leven. Aan de ene kant gun je het hem en tegelijk voelt het gemis voor jullie extra groot.

    Laatst hoorde ik (in de documentaire over militairen die tijdens uitzending gedood werden) iemand zeggen dat het haar zo schokte dat je niet alleen een dierbaar persoon moest missen maar ook elkaar nog kon kwijtraken door datzelfde verdriet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig hebben mijn man en ik dat niet gedaan... maar ik kan het me zo voorstellen dat je je zo begraaft in je verdriet dat er geen plek meer is voor iets anders..

      En wat onze (ex) schoonzoon betreft: het gaat niet alleen om de snelheid maar ook om het niet vertellen tegen ons..wij horen het via via...en dat voelt echt als een grote trap na

      Verwijderen
    2. Durft hij het niet te vertellen of hadden jullie voorheen geen sterke band met hem?

      Verwijderen
    3. Het hoe en waarom en hoe het kwam enzovoort laat ik in het midden.. en ik wil er ook geen woord meer over zeggen...eh.. de band was prima

      Verwijderen
  2. Pff das heftig idd! Idd je gunt het hem door te gaan met leven maar blijft altijd erg pijnlijk!
    Sterkte ermee! Zo blijf je elke keer weer tegen moeilijke dingen aanlopen! Pfff...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O ja, verschrikkelijk om te voelen! Hij weet waarschijnlijk ook niet goed hoe hij er mee om moet gaan. Als hij het was komen vertellen en in in jullie ogen die pijn zou zien, zou hij misschien ook niet door kunnen gaan met zijn leven. En hij is nog erg JONG, moet je bedenken, hij moet zijn hele leven nog...... Maar het voelt als natrappen, dat snap ik helemaal. Knuf en ik denk aan je, zoals jij ook altijd aan anderen denkt en met ze meeleeft, hang in there....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. He verdorie, ik kan me je gevoelens goed voorstellen. Jammer dat hij er niet open over is. Dat hij verliefd wordt op een ander is ergens alleen maar fijn, maar het niet vertellen voelt inderdaad niet goed. Al denk ik dat het verliefd worden altijd te snel zou gebeuren of niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. O meissie, ik kan me dit zo goed voorstellen! Van beide kanten. Zijn kant: gelukkig pakt hij het leven weer op. gelukkig is hij weer gelukkig... Van jou: Ik mis mijn meisje!! Dit had mijn meisje moeten zijn, die moeder zou moeten worden...
    Ik huil even met je mee. Sla mijn armen om je heen en kom even heel dicht bij je zitten... *zucht*
    *kus*

    BeantwoordenVerwijderen