Wat ik ook doe, waar ik ook ben, overal zie en hoor ik onze Janneke. Niet onlogisch, want in de 31 jaar van haar leven hebben we samen heel wat meegemaakt, gelachen en gepraat.
Gelukkig word ik niet triest van dit, iets wat gemakkelijk zou kunnen. Maar daar zijn de herinneringen te goed voor. Natuurlijk wil ik haar terug, natuurlijk hoop ik dat alles een boze droom is, natuurlijk mis ik haar menselijke aanwezigheid.
Zeker vandaag (zondag 28 augustus).. de eerste verjaardag , zeker afgelopen vrijdag: de eerste keer met elkaar eten. En zeker gisteren: een maand na haar heengaan.
Maar alles gaat door, het leven, de maatschappij, de mensen en de dingen.
Dit is een weblogje over bijna een maand. Ik kan nog steeds niet goed schrijven: ik ben mijn woorden kwijt. Maar langzaamaan komen ze terug. Langzaamaan .....
Dat is dan ook de reden dat het hier zo stil blijft.
Vanmiddag gaan we een vouwbed ophalen. Onze kleinzoon komt vrijdag logeren. En hij is te groot voor het campingbedje. En hoewel het dinsdag is, heb ik geen hulp. Mijn eigen hulp heeft vakantie en degene die zou komen, is er niet.. Ik heb gisteren zelf maar een keer gestreken. Lekker met een boekje op mijn oren. Halldor Laxness: Onafhankelijke mensen. Een boek over schapen zoals de auteur zelf zegt. Maar het gaat over de IJslandse keuterboer, het harde leven, over leven en dood, de natuur... een mooi boek.
Langzaamaan, minuut na minuut, stap voor stap. ja, we zullen het wel redden, met elkaar, we moeten wel!
Een klaartje: ik kan weer slapen, niet veel, maar elke nacht nu wat beter.
Week 13 – Epiloog
8 jaar geleden
Ach meis...
BeantwoordenVerwijderenFijn je weer te lezen, ik moet vaak aan je denken. Het is ook fijn te zien dat je de optimistische kijk blijft hanteren.
Knuffel!
Een maand is nog maar zo kort meis.. en voordat deze pijn wat slijten kan, moeten er nog heel veel dagen voorbij gaan, denk ik. Neem je tijd en ik hoop dat het logeren van je kleinzoon je wat afleiding kan geven. Wat fijn dat er nog andere familie om je heen is.
BeantwoordenVerwijderenJij bent een sterke vrouw , mag er niet aan denken als een van de mijne zou ... En de wereld is bikkelhard en gaat gewoonweg zijn harde onvriendelijke gang verder ! Janneke zal altijd bij jou zijn . Net zoals mijn moeder , waar ik nog steeds eventjes tegen praat elke dag !
BeantwoordenVerwijderenIk geef je een dikke warme knuffel vanuit het verre Vlaanderen !
Fijn om jou weer te lezen, Frieke
BeantwoordenVerwijderenFijn om te weten hoe jij omgaat met de dingen
Fijn dat voor jou het leven prevaleert op de dood
Fijn dat jij niet klein te krijgen bent
Fijn dat ik jou mag kennen
een warme knuffel - zomaar ...
Lieve meis, ik denk zo veel aan je. Ook op twitter lees ik vaak "hoe zal het met Frieke zijn?" en je mag echt ween dat er heel veel aan je gedacht wordt en er hier en daar kaarsjes branden. *knuf*
BeantwoordenVerwijderen*slik* nl vond ik jullie verhaal al confronterend, als mens, als moeder...maar ik ben dus van hetzelfde jaar als Janneke.
BeantwoordenVerwijderenheel blij om weer even 'iets' van je te lezen lieve frieke... maar neem je tijd maar hoor, om de woorden te laten komen (of niet te laten komen)... (was gewoon een beetje ongerust hé!)
BeantwoordenVerwijdereneen maand lijkt een eeuwigheid als je iemand mist, en zeker als diegene die je mist je eigen dochter is... fijn om te lezen dat je je kan koesteren aan de herinneringen, op die manier zal janneke altijd bij je blijven...
dikke knuffel
Ik ben je blog pas gaan volgen, op een moment dat er met jou het ergste gebeurt wat je je kunt voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenEn een maand is nog maar zo kort. Ik hoop echt van ganser harte dat jullie elkaar hier door heen trekken, en dat begint met een logeerpartij van je kleinkind.
Allerliefste groeten Lia
fijn om weer wat van je te lezen meid... en tuurlijk is Janneke altijd bij je.. een maand wat is een maand lieverd,maar een maand is lang als je iemand zo moet missen...
BeantwoordenVerwijderenDat is een mijlpaal hè. Sterkte hoor en geniet van je logé....
BeantwoordenVerwijderenFijn om weer wat van je te horen.,.......het is zo moeilijk !!!...ik sla even een arm om je heen.....doe het rustig aan......knuffel van mij...xxx....
BeantwoordenVerwijderenFijn om hier iets te lezen. Mooi en vooral ook indrukwekkend om te lezen hoe je omgaat met het overlijden van je prachtige dochter. Sterkte. En inderdaad, geniet van je logeetje. Kleintjes in huis geven een fijne sfeer.
BeantwoordenVerwijderenIk heb elke dag aan je gedacht en je een virtuele knuffel gegeven. Het lijkt me zo moeilijk om gewoon door te gaan. Wat is gewoon eigenlijk. De gewone dingen? Opstaan , ontbijten, een telefoontje enz.. XXX
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb steeds maar gekeken of je al woorden had om te loggen...... Fijn van je te horen, liefs
BeantwoordenVerwijderenJanneke
Wat fijn om weer wat van je te lezen, Ik neem mijn petje voor je af hoe je dit allemaal verwerkt,maar zoals je al schreef het leven gaat door hoe moeilijk het ook is, en Janneke zal altijd bij je blijven ook al kun je haar niet meer aanraken,
BeantwoordenVerwijderenEn jullie redden het zeker met elkaar
liefs en een dikke knuffel Hennie (plaatjesenzo)
Ha liefje, fijn om weer een paar regeltjes van je te lezen!! Stapje voor stapje komt het nooit meer goed, maar wel wat beter... *knuffel*
BeantwoordenVerwijderenps, ik heb een ander blog! Web-log en migratie blijkt een gevaarlijke combinatie te zijn. Ik ben tegenwoordig dus te vinden (hoe chic!!) op http://www.wondelgijn.nl Zie ik je daar??
Lieve Frieke, wat vind ik je sterk. Ik hoop ook dat je op de een of andere manier voelt dat er veel mensen zijn die aan je denken.
BeantwoordenVerwijderenIk ben blij dat je toch weer even hebt laten weten hoe het met je gaat.
Net toen je terug was lag ik ziek op bed. Je bent weer in het land der loggenden.
BeantwoordenVerwijderenEr gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
Een maand. Een mijlpaal. Het begin van vele nieuwe mijlpalen.....ik wou dat ik iets van je kon overnemen of je kon ondersteunen....weet dat ik virtueel, op afstand.....aan je denk..
Heel goed om te horen dat het heel erg langzaam iets beter met je gaat. Natuurlijk is dat vallen en opstaan , maarmet kleine stapjes voorui kom je ook ook al zei het langzaam!!
BeantwoordenVerwijderenOok ik denk iedere dag aan je ( hoe kan het ook anders) ff een geintje er tussen door mag wel he?
Leef ontzettend met jullie mee .
Liefs
Sanne
Ik moet nog steeds heel vaak aan je denken *knuf*
BeantwoordenVerwijderenHa liefje, hoe is het met je?? Ik kom je even een dikke knuffel geven en zeggen dat ik veel aan jullie denk.... *knuffel*
BeantwoordenVerwijderen