.

.

zaterdag 23 juli 2011

No matter what....

Wachten is iets vreselijks. Alles wat we doen staat in het teken van "Wat als..." en dat verlamt. Ik heb, denk ik, een grens bereikt nu. Het "Wat als..." is langzaam aan het vervangen in  "Okee, dan zien we wel..." Ik weiger te gaan zitten wachten tot onze dochter sterft.

Natuurlijk is het erg, natuurlijk heb ik verdriet, natuurlijk schreeuwt mijn hart het uit, natuurlijk... maar mijn leven gaat wel door. Ik wil gewoon boodschappen kunnen doen, naar de fysio kunnen gaan, koffie gaan drinken bij Evelien zonder de donkere wolk boven me.

Ik heb uitslag van het EMG gekregen. Er is hoera niets mis met mijn zenuwgeleidingen. Mijn pijn is nog niet verklaarbaar maar zal ongetwijfeld van de chemo afkomstig kunnen zijn volgens de neuroloog. Ik slik dus braaf mijn pijnstillers want we zetten alles even in de ijskast.

Ik weet wat ik voel, en ik weet wat de pijnstillers doen. Mijn krampen in handen, armen, benen en voeten zijn zichtbaar. Het alsmaar in slaap vallen van handen en voeten en benen en armen. Het op slot slaan van mijn handen. Mijn gewrichten doen zeer. Maar luisteren is een groot goed, heb ik weer gemerkt. Nee, nu doe ik mijn neuroloog onrecht. Hij heeft wel geluisterd, maar kan maar met een gedeelte van mijn verhaal iets. Het neurologische gedeelte.

Inmiddels heeft Janneke een medicijnpomp. De morfine is wel weer verhoogd, maar ze reageert er goed op. Haar lever is vier keer de normale omvang en neemt haar hele buikholte in beslag. Daarbij duwt hij alle andere organen in de verdrukking. Ook de nieren. En hij groeit met de dag. Ongelooflijk zo snel.



Meisje,
we weten nu ruim een week dat je het niet redt tegen die sluipmoordenaar. Dat kanker jouw leven weg vreet. En daardoor ook delen van ons leven meeneemt. Je vecht nog steeds, want je wilt de touwtjes vast blijven houden. Je wilt alles geregeld hebben in een zeer korte tijd. En weet je, het lukt je ook nog..

Ik houd van jou lieverd, altijd en overal, no matter what,
we bellen, dikke kus
mam

10 opmerkingen:

  1. Ik voel een diepe eerbied voor jouw moed...

    Zomaar, een woordenloze maar wel warme knuffel

    Fran

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Frieke, wat een veerkracht heb jij!
    En liefde blijft. Altijd. Zelfs voorbij de dood.
    Dikke kus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. je draagt haar in je hart terwijl je verder leeft, elke dag opnieuw, nu en later... knuffel...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat niemand je af kan nemen zijn de herinneringen.
    Koester ze las je dierbaarste bezit.

    Heel veel sterkte
    Niek

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is een proces van grenzen verleggen, kracht ontdekken waarvan je niet wist dat je hem had. Het is een heftige rollercoaster waaruit je niet kunt ontsnappen. Maar wat oneerlijk en onrechtvaardig: zij en jij. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. lieve Frieke,

    heb zojuist je blogjes gelezen en ben erg geschrokken. Wat verschrikkelijk allemaal. Hier zijn geen woorden voor!
    heel veel sterkte en kracht voor jullie allen.

    liefs,Coralie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Met respect lees ik je logjes. Uiteraard kun je niet anders dan er mee omgaan; je moet wel. Maar je doet het. En ik schijt in mijn broek alleen al bij de gedachte ooit zoiets mee te moeten maken. Koester de mooie momenten. Ik wens jullie heel veel kracht! Hoe hol de woorden ook zijn. Digitale knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je bent een kanjer! Dikke knuffel .....

    BeantwoordenVerwijderen
  9. wat ben jij sterk ! een hele dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Als altijd ben je in mijn gedachten en geef ik je via deze weg een dikke knuffel....

    BeantwoordenVerwijderen