.

.

zondag 12 juni 2011

Mensen



Elke vrijdag, als ik naar de drainagetherapie moet, zit er op de vreselijk ongemakkelijke stoelen bij de fysiotherapeut, een wat oudere man te wachten. Hij leest een beetje in een tijdschrift, of probeert een gesprekje aan te knopen. Helaas lukt dat niet altijd, want de mensen die op dat tijdstip komen, zijn niet zo van de kletserige. En hij vangt dan ook regelmatig bot. Maar dat schijnt hem verder niet te storen, hij is er elke vrijdagochtend. Zelf hoeft hij niet naar de fysiotherapie. Hij zit ruim een uur te wachten op zijn vrouw. Tenminste, ik neem aan dat zijn vrouw is. Als de deur van de behandelkamer opengaat, komt een klein grijs vrouwtje naar buiten geschuifeld. Het is duidelijk dat zij ook getroffen is door kanker met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Haar hele rechterarm en -hand zijn ingepakt in elastische kousen. De man springt dan op en loopt op zijn vrouw toe om haar te ondersteunen. Hij begeleidt haar naar haar rollator waar hij haar in haar jas helpt. En na een "tot volgende week" naar mij toe vertrekken ze samen. Niet hand in hand, dat kan niet, maar wel duidelijk samen. "Dag meneer en mevrouw, tot volgende week!"

Later op de dag kwam ik bij de juwelier mensen tegen, die hun goud wilden inruilen. Op de onderhandelstoel zat een wat oudere vrouw. Ik vermoedde dat zij weduwe is. En door de winkel drentelden een man en een vrouw. Misschien haar dochter en haar man, of haar zoon en haar schoondochter. In ieder geval, zij deden net of ze er niet bij hoorden. Er was geen ondersteuning van hun kant naar moeders toe. Niet dat de moeder het nodig had, zeker niet. Zij was capabel genoeg om het M.(de juwelier) wat moeilijk wat lastig te maken.
Ondertussen werd ik geholpen door Vincent, een ontzettend magere knul van een jaar of 20. En ik verloor het groepje wat uit het oog. Maar aan mijn oren mankeerde niks. Integendeel zelfs. Iedereen scheen te mogen horen dat er over duizenden euro's onderhandeld werd. En dan ben ik zo'n muts en vraag me gelijk af: "Doet de moeder dit uit vrije wil of onder druk van de kinderen". Zeker omdat het om zulke grote bedragen gaat. En door de houding van het echtpaar. "Wij hebben er eigenlijk niets mee te maken, ze doet en wil dit zelf hoor." In ieder geval: ik heb mezelf een paar oorbellen aangeschaft. Kleine creolen. Ook niet goedkoop, maar wel helemaal mijn eigen beslissing.



Vanochtend was ik even bij mijn moeder om een kopje koffie te drinken. Het was er erg gezellig. Mijn zus en haar man kwamen ook nog even binnen en we hebben gesproken over feesten die in de toekomst gepland zijn maar waar we het niet over willen hebben omdat dat vorig jaar steeds zo mis is gelopen. Dus we fluisterden er over en doen net of we niet van plan zijn. Omdat ik toch in mijn auto moet rijden, ervaring opdoen, was ik met de auto naar mijn moeder gegaan. Bij mijn naar de parkeerplaats lopen, kwam ik een groepje meisjes tegemoet. Het was eigenlijk nog geen groepje, het waren twee meisjes. Ze waren duidelijk bij het Vosje (de dichtstbijzijnde snackbar) geweest om iets van ijs te halen. Smikkelend liepen ze over de straat, onderwijl luid met elkaar pratend. Vanaf de overkant van de straat, kwam een ander meisje aan gerend. ze werd door de twee meisjes hartelijk begroet en daarna hoorde ik ze zeggen "Heb je het al goedgemaakt met Roos, Yolanda, Lonneke..". Het meisje zei van niet, maar dat ze het vandaag nog wel van plan was. Wat een geweldige vriendinnen!


Het is Pinksteren vandaag. En ja ik kan er niets aan doen. Dan komt vanzelf dit nummer in mijn gedachten.



Eén van die vele pareltjes op Youtube: Leen Jongewaard en André van den Heuvel met ‘Op een mooie pinksterdag’, de klassieker uit de musical ‘Heerlijk duurt het langst’ (Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink). Deze opname zou uit 1970 stammen, tijdens de uitreiking van de Televizier ring, twee jaar nadat de musical werd beëindigd. Leen Jongewaard blijkt -getuige het veelvuldig raadplegen van de tekst in zijn handen- kort van memorie.

En hoe kan het ook anders in dit mensen blogje. Ik sluit met een mensen klaartje.. "mènne mens"
Hij wil er niets van weten, hij wil er niets van horen. Voor de buitenwereld doet hij het af met een schouderophalen. We lopen "net niet hand in hand, want dat gaat zo moeilijk met een rollator" En toch... hij is mijn Klaartje, mijn lach op mijn gezicht, mèn Jungske....


As er iemand op oe Waacht, dan bende nooit alleen


7 opmerkingen:

  1. Dat soort gesprekken vind ik ook altijd zo interessant, gewoon om het verhaal er achter te weten hè? Je hebt leuke oorbellen uitgezocht! En ja, ik heb gisteren een witte Aygo uitgezocht! Nog 2 weken wachten nu! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, dat heel stilletjes praten over dingen die nog te gebeuren staan, maar de goden niet willen verzoeken is heel herkenbaar. Typt nu heel zachtjes: ik hoop dat dit jaar alles door kan gaan voor jullie.
    Mooie liedje dat van Lya de Haas.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zo is dat frieke... ben blij voor jou dat je je 'jungske' hebt... en ja, ook ik hoop dat het volgende jaar alleen maar goed nieuws brengt (ben ook nieuwsgierig naar hoe het met janneke gaat!)
    enne... heel erg bedankt voor je lieve kaartje hé!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. mooi blogje Frieke, zo herkenbaar! Ik leerde vroeger op zondagschool een lied , dat heet ...wat de toekomst brengen moge, mij vertrouwt des Heeren hand. Je weet nooit wat er komt, maar een beetje vertrouwen is wel nodig. Ik hoop dat alles gaat zoals het gaan moet. Mooie bellen trouwens! Enne ...ik moet er niet aan denken dat mijn jungske er niet zou zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat apart....zo doe ik het ook: mensen zien en porberen ze in context te plaatsen.

    Beetje verdrietig wel, wat je hier beschrijft....snik. Zou het vrijwillig zijn inderdaad?

    Msar je oorbellen zijn SCHITTEREND!

    Ik was ook bijzonder geraakt door die virendinnen.

    Jij observeert Frieke....leuk...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je kan goed observeren hoor Frieke ! Dank je voor de lieve groetjes !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooie oorbellen meid. Ene we hopen dat jullie en goed jaar krijgen. Maar ja de goden verzoeken doe je liever niet dus voorzichtigheid geboden. En toch hoop ik dat het allemaal kan. De plannen die jullie hebben.

    BeantwoordenVerwijderen