Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is!

Goed we gaan het opnieuw proberen. Nu eens kijken of er meer snelheid in kan komen. Kijk eens doet hij nu goed. Waarom hij het net niet deed, is mij nog een raadsel. Wie hij is? Hij is mijn draakje: Dragon Naturally Speaking. Sinds ik een keer ben opgebeld door DNS, lijkt het wel of het functioneren van mijn draakje veel minder gaat. Het was een tevredenheidsonderzoek, waar ik positief op heb gereageerd. Nooit meer doen… Dat is de goden verzoeken!
Ik denk dat ik gewoon moet doorpraten, om deze draak weer op de rit te krijgen. En natuurlijk duidelijk spreken. Duidelijker.

Afgelopen week is er weer veel gebeurd. Maar bottomline: het gaat allemaal goed naar omstandigheden. Ik heb woensdag een controle gehad van de revalidatiearts, en hij was heel tevreden. Over drie maanden mag ik terugkomen. En dan met een betere conditie. Want ik mag aan mijn conditie gaan werken bij de fysiotherapie. Dat betekent voor mij dat ik drie keer in de week naar ze toe mag. Joepie!
Maar misschien is het niet verkeerd, want thuis op de hometrainer, of touwtje springen, dan komt er dikwijls niet van.

Onze Janneke heeft afgelopen week haar laatste uitwendige bestraling en chemo/cocktailparty gehad. Er rest haar nog een inwendige bestraling. Dan heeft ze daar ook de drie afgesproken bestralingen van gehad. Als je je realiseert, waar ze bestraald wordt, dan begrijp je wellicht dat ze heel veel pijn heeft. Vooral ook als er urine blijft druppelen over de zwaar verbrande plekken. Na volgende week wordt het allemaal opbouwen. Weer opbouwen.... Dat gaat echt niet zonder slag of stoot. Het duurt nog heel lang voor ze haar oude gezellige Janneke zal zijn. Kanker maakt meer kapot dan je lief is!



Gelukkig is er ook vrolijk nieuws te melden. Want onze Evelien is de 20 weken gepasseerd en alles gaat goed.

Ze zijn hard bezig met het aanpassen van hun huis. Je kent dat wel: behangen, schilderen, meubels uitzoeken en neerzetten, meubels opknappen, en alles was zo voor de voeten komt. Het is een immense klus, maar elke dag een steekje is een hemdsmouw in een jaar, zoals de taal leert. Oftewel: ze komen er wel, en anders gewoon niet!

Vanochtend was mijn moeder op de zaterdagse koffie. We hebben gesproken over de duurte van het leven. En dan bedoelen we niet hoelang we leven, dus de lengte. Je krijgt steeds minder voor steeds meer geld. Als je alleen van een AOW moet rondkomen, is dat heel erg moeilijk. Zeker als je gewend bent te te kopen wat je hebben wilt.

We moeten allemaal een stap terugdoen, wordt er gezegd. Maar een stap terugdoen van een klein inkomen is veel moeilijker dan dat doen van een groter inkomen. Al is dat natuurlijk ook niet gemakkelijk. Iedereen geeft toch uit naar zijn inkomen. Heb je veel dan geef je veel uit, heb je minder dan geef je heel wat minder uit. Vroeger kon je nog leven van het statiegeld aan het eind van de maand. Tegenwoordig is deze optie verdwenen, er is nog maar heel weinig statiegeld. En met het beetje statiegeld wat je hebt, kun je eigenlijk alleen macaroni eten…

Momenteel ben ik weer bezig om te kijken naar een auto. Ik wil mijn dochters kunnen opzoeken, als ik wil, als het nodig is, of als ik het nodig vind. Maar ik heb wel wat wensen. Hij mag niet te groot zijn, ik wil een automaat, en hij mag niet te oud zijn. Scootmobielen vallen af, en volgens mijn man een 45 km wagentje ook. Dan kan ik net zo goed een gewone auto kopen. Voor de prijs of je dat niet te laten. Maar dat weet ik zo net nog niet. Daar wil ik wat research voor doen op internet. En ik zal langzaam mijn voelhorens uitsteken bij Jos van Boxtel. Misschien heb ik net zoveel geluk als toen met die Yaris. Wie weet…

Ik denk dat ik maar eens een boterham ga pakken.

Dat lijkt me een strak plan, ja. En natuurlijk heb ik een klaartje: Ik heb 1 tulp langs de vijver in bloei, dieppaars....