.

.

woensdag 30 maart 2011

trekken aan bellen en aan touwtjes

Het moet niet gekker worden: ik werd om 8 uur uit bed gebeld... en niet één keer tingelingelingeling, maar wel 2 keer..wij hebben zo'n ouderwetse trekbel


die klingelt tot achter in de tuin..Nou daar word je wel wakker van. Een uur

eerder dan normaal en tel daarbij het uur van het weekend.. precies.. dat bedoel ik nu...uitslapen is er gewoon niet meer bij. De maatschappij jaagt maar door. Dag na dag vervliegt en ik heb het spreekwoordelijke nakijken.

Waar vul ik die dag nu eigenlijk mee. Wat zal ik zeggen, wat luisterlezen, wat computeren, en een beetje rommelen in het huis. Verder ga ik eruit voor wat boodschappen of om iets te posten. dat is een mooi loopje naar het plein en terug. Ik zou wel verder kunnen maar er zit nog een psychische barrière als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben er nog niet aan toe om naar mijn moeder te lopen.En ik weet dat ik moet oppassen anders kom er ik helemaal niet meer. Niet dat ik mijn moeder niet zie: ze komt elke woensdag en zaterdag op de koffie.
Ik moet er toch eens overheen stappen, over die denkbeeldige hindernis.

Afgelopen zondag waren we even bij Janneke. Ze is inmiddels weer thuis en haar sacherijnige zelf bij tijd en wijle..Natuurlijk ben ik zeer snaps omn doro te hebben waar dat vandaan komt: ze moet alles uit handen geven.

Nee zij trekt bij lange na niet meer aan haar eigen touwtjes

Een trekpop of is het toch een marionet...
Ik las onlangs in een boek iets van deze strekking:
je kan alles van me krijgen, je mag alles van me weten, maar mijn naam is van mijzelf
Niet aan je eigen touwtjes trekken, gemanipuleerd worden. dat is het negatieve gevoel dat heel gauw de kop op komt steken. Want we zien niet anders als manipulatie. Dat is toch alles wat de regering doet. "Wij zijn het niet, ik was het niet, maar toch onze excuses"
Van de week werd aan mij duidelijk gemaakt dat iemand zich gemanipuleerd voelde door mij en de site www.heaven4all.org. Nu is dat nooit mijn bedoeling. En ik heb me nadat we erover gemaild hebben afgevraagd of ik dat echt niet doe....ben ik dingen naar mijn hand aan het zetten, moet alles op mijn manier gaan?
Ben ik poppenspeler geworden?
Het antwoord op deze vraag, heb ik nog niet...maar ik kom er werkelijk op terug.

En ondertussen heb ik nog een touwtje waaraan getrokken kan worden: het touwtje uit de brievenbus. Ik heb deze week iets met dit liedje. Het gaat over loslaten en vasthouden, en onvoorwaardelijke liefde. Ergens zou altijd voor iedereen een touwtje moeten hangen......

HET TOUWTJE UIT DE BRIEVENBUS- Paul van Vliet




Songtekst: Paul van Vliet - "Het touwtje uit de brievenbus"

Ze zeggen:
Laat hem los
En laat hem niet meer binnen
Ze zeggen:
Laat hem gaan
Hij moet het overwinnen
Ze zeggen:
Niet erheen
Je kunt hem niet meer geven
Ze zeggen:
Deur op slot
Je hebt ook een eigen leven

Maar ik heb hem toch gevoerd
Hap voor hapje
Ik heb hem leren lopen
Stap voor stapje
Sinaasappels
Buitenlucht
Boterhammen mee
Wandelen hand in hand
Rennen langs de zee
Een tikje op zijn vingers
Een pluimpje op zijn hoed
Een klopje op zijn schouder
Van jongen jij gaat goed
Een glimlach van vertrouwen
Er wordt van jou gehouden
Die hele lange weg
Die wij samen zijn gegaan

Nemen geven
Leren leven
Eigen benen staan
Mijn hart mijn huis
Mijn beide armen
Stonden altijd open
En een touwtje uit de brievenbus:
Hij kon zo naar binnen lopen

Maar ze zeggen:
Laat hem los
Niet meer met hem praten
Ze zeggen:
Laat hem gaan
Je moet het overlaten
Dus ik ga daar niet meer heen
Ik maak daar niet meer schoon
Ik heb mijn eigen leven
Maar ook dat van een zoon..

Die ik heb gevoerd
Hapje voor hapje
Die ik heb leren lopen
Stap voor stapje
Sinaasappels
Buitenlucht
Boterhammen mee
Wandelen hand in hand
Rennen langs de zee

Hij is weer even hulpeloos
Als dat kereltje van toen
Maar ik laat hem nu alleen
Ik mag nu niets meer doen

Maar ik laat toch voor de zekerheid
Mocht hij naar huis verlangen
Dat touwtje uit de brievenbus
Voorlopig nog maar hangen...



Tekst: P. van Vliet, Muziek: Ben van der Linden

grts





ps Mijn klaartje voor vandaag: vanochtend stond mijn ontbijt zoals altijd weer op tafel.

5 opmerkingen:

  1. Ik voel dat je er zin in heeft om te bloggen , doen meisje .

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O, dat liedje...! Ik zit hier spontaan te huilen... Het doet me zo aan mijn middelste denken... *zucht*

    En die klingelbel....? Die zou ik zoooo graag willen hebben voor bij onze nieuwe voordeur! Super vind ik die!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieffie dat zijn hele lastige vragen die je stelt. Wie kent ons zoals wij onszelf kennen? Ik ken jou nu 10 jaar ongeveer. Wat mij bij jou opvalt is je beslistheid. Dit wil ik niet dus zeur er maar niet over, ik wil het niet horen, dat idee. Ik voel jouw grenzen echt heel sterk. Of dat nou manipulatie is? Controle is erg belangrijk voor jou en ook voor Janneke , als je ziek bent moet je dat uit handen geven. Daar ontkom je niet aan en dat maakt idd. sjagreinig. Ik hou echter van je omdat je ook zo'n warm persoon bent, ook al gaan we niet bij elkaar op de koffie, ik voel je wel! Hier wordt elke dag aan jou gedacht, maar dat weet je wel. Geniet even van de heerlijke lentedag enne hindernissen moet je proberen te nemen, ook al zijn ze soms hoog. Liefs!!!! XXXXX

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ken jou niet, maar ga een beetje af op wat Trudie hier boven zegt...

    *knuffel*

    BeantwoordenVerwijderen