Ik moet zo meteen naar de tandarts, en ik ben sinds lange tijd weer eens bang. Niet voor de tandarts, maar voor datgene wat hij gaat doen, of wil gaan doen. Het is een controle afspraak, dus ik zal zeker terug moeten komen. Deze hele kanker heeft me al vier kiezen gekost, en er gaan er zeker nog meer. Gisteravond zag ik bij mijn snijtanden ook alweer een plekje, en dat terwijl ik echt goed poets. Maar het is zo, ik moet het maar accepteren. Dat neemt alleen mijn angst niet af. Ik wilde dat 11 uur was, dan kon ik gaan. Vanochtend lag ik in bed te bedenken dat ze me opbellen om eerder te komen. Dus ik ben er maar meteen uitgegaan. Want stel je eens voor dat het waar is. Dan moet ik ook gelijk naar hem toe kunnen gaan. Valt er een patiënt uit, dan word ik altijd als eerste gebeld. Dit komt omdat de tandarts om de hoek woont, en ik dus lekker dicht in de buurt.
Gisteren hebben we de verjaardag van Mardien goed gevierd. Het was erg gezellig. Zoals ik al tegen Tonny zei het lijkt alsof we sinds de barbecues dichter naar elkaar toegegroeid zijn. Ook de neven en nichten. En dat voelt heel goed. Echt jammer dat onze Magda gaat verhuizen. Maar heel fijn voor haar. Ik was gisteren ook nog even in het huis van mijn moeder. Mardien en Magda hebben daar huisgehouden. . Het is hartstikke kaal en leeg, en mijn moeder zat verdrietig aan haar tafel. Ik heb tegen haar gezegd dat ze alles nog terug kon draaien, dat ze gewoon daar kon blijven wonen als ze dat wilde, dat ze dat altijd geroepen heeft en nu ineens niet meer, dat ze de keuze heeft, maar dan schudt ze haar hoofd en zegt: "Nee, ik wil dat wel, daar gaan wonen. En alles is ook al betaald." Kunnen jullie voorstellen dat ik medelijden met haar heb? Nee, Trudie, ik ben niet boos op mijn moeder. Integendeel. Maar ik sluit mijn ogen niet voor haar tekortkomingen. Al dan niet ingegeven door haar leeftijd. Ik ken haar immers. Over drie weken gaat de verhuizing daadwerkelijk van start. En dan zal je zien als ze eenmaal zit, tussen al haar eigen spulletjes, afgeladen, misschien dan komt ze tot rust. Laten we het hopen! Ik gun het haar!
Verder heb ik niks te melden, alleen nog een paar foto's. Die spreken voor zichzelf. Allemaal een fijne dag, en mijn klaartje: vraag me dat maar als ik van de tandarts af kom…. nee, zonder gekheid, ik heb een klaartje: Luna ligt eindelijk op een kussen!
Week 13 – Epiloog
8 jaar geleden
oh schattig, die poezen op het kussen...
BeantwoordenVerwijderenwil ook zo graag een poes, maar op een appartement is dat echt niet zo simpel hé! en een poes moet buitenkunnen vind ik, en dat kan hier niet!
misschien, als ik ooit verhuis...?!
en wat die tandarts betreft, je bent moediger dan ik, moet ook dringend weer es langsgaan, maar stel het steeds maar uit... want ja, die stomme K hé, gaatjes alom! grrr... mss toch es een voorbeeld nemen aan jou, weet je wat, ik ga haar NU bellen! intussen ben jij wellicht al terug, en ik hoop dat het meeviel!
Ollie hoopt dat het meeviel bij de tandarts en oh wat een leuke poezen! Ollie heeft er ook twee , twee rosse moeder en zoon , Pralientje en Lowietje !
BeantwoordenVerwijderenHopelijks niet te veel pijn en een warme knuf , Ollie! >Ben benieuwd welke top 15 u in de literatuur heeft.
Getver, je gebit en de tandarts...ik ben zelf panisch voor de tandarts en die van mij snapt dat. Godzijdank want anders zou ik niet gaan.
BeantwoordenVerwijderenbij het zien vn dat mannetje in zijn Cars pyjama smolt ik. Ik zit zlef midden in die leeftijd met die van mij...maar jij zit er anders in en ik herken aan mijn ouders hoe anders kleinkinderen zijn dan kinderen. Bijzonder.
en die poezels ga ik stelen van je...mijn huis is niet compleet zonder die poezels...geef me het adres: ik kom ze jatten!
mooi niet hoor Repel... anders is het Repel-steeltje...... Dat mannetje is Jaimey.. 4 januari wordt hij 3 jaar.. oja de siamees heet Mau en is 9 jaar oud, en de Brit is Luna van 8 jaar
BeantwoordenVerwijderen