.

.

maandag 9 november 2009

Ik klim en klauter...

Voor ik een aantal webloggers langs ga, zal ik eerst hier weer een stukje neer zetten. Ook gisteren heb ik de hele dag geslapen. Ik ben wel even 20 minuten naar mijn moeder geweest. Maar toen was het ook op. Het was het druk. Wel niet drukker dan anders ... maar toch ...

Gelukkig is het vandaag een nieuwe dag. Ik ben blij met jullie reacties op "het doet zeer ..." ik voel me hierdoor erg gesteund.

Deze week is Tonny vrij. Er moet nog veel opgeruimd worden willen we vrijdag kunnen barbecueën. Maar nu is hij naar een begrafenis. Wanneer hij terugkomt, weet ik niet, maar ik weet wel dat hij als hij terugkomt, niets meer doet. Dan kruipt hij achter de computer en is niet meer aanspreekbaar. Ik hoop dat ik het mis hebben, maar ik denk het niet.

Mijn plannen voor vandaag zijn wat onrustiger: strijken (wanneer niet?), vlees bestellen, en een beetje opruimen. O ja, en eventjes naar de Blokker om een wisser te halen. Dan is mijn hulp morgen ook weer gelukkig.
Morgen heb ik overigens weer een drukke dag. Mijn hulp komt, Annelies ( mijn directeur ) komt praten, en ik moet bloed prikken. Tegen het einde van de middag komen ook nog twee leerlingen. Ach, het loopt allemaal wel vanzelf.

Ik heb net Wordpress van mijn site afgehaald. Ik was er nu wel een stuk verder mee, maar ik vond het zo'n gedoe om alles om te zetten,nee, niet het importeren, maar gewoon alle s naar jijn zin, alle adressen aanpassen enzovoort.. dat ik dit weblog maar op Blogger laat staan. Er komt vanzelf wel een tijd, dat ik dat gaan veranderen. Ik weet nu, dat ik het ook kan (hè Gisella?)

Ondertussen ben ik weer aan het rondsnuffelen geweest op het net. Ik ben verschillende interessante bloggers tegengekomen. Allemaal met hun eigen verhaal, of een eigen stellingname. Ik zal de linken van hun log bij "De moeite waard" neerzeten, dan kunnen jullie daar als je wilt ook een kijkje nemen. Ik moet toch wat ...

@Nonny: 14 jaar thuis, en daarna weer aan de slag? Als ik 14 jaar thuis zit ben ik 69, en hoef er dan echt niet meer aan te denken om ergens aan de slag te kunnen. Hoogstens als vrijwilligster. Gelukkig heb ik dan hopelijk mijn eigen bedrijf nog. Maar Nonny, ik denk dat je gelijk hebt met je whiplash idee. Ik wijt zelf aan hoofdpijn daar ook aan. Hoewel ze ook wel stress gerelateerd is. In mijn geval maakt maar eigenlijk helemaal niets meer uit waarvan komt, als ik het maar kwijt ben ...

@Drs: ik heb je op je site al uitgelegd hoe het zit met de namen ...

@Wondelgijn: ja, je hebt gelijk ik zit in een andere trein. Gelukkig zijn een aantal mensen met mij mee overgestapt. Maar ik ben ook een aantal super mensen tegengekomen. Ik moet alleen oppassen dat mijn wereld groter wordt dan borstkanker, dan kanker alleen ...

@ alle anderen: ik had het al gezegd, maar toch nog een keer:


Tonny is weer thuis, ik ga dit afsluiten. Maar niet zonder een klaartje: ik heb vanochtend zelf de bedden verschoond. Het was geen onverdeeld succes,met die handen van mij, maar het is me uiteindelijk toch gelukt!

Fijne dag allen, grts

4 opmerkingen:

  1. Op de een of andere manier had ik jouw blog gemist. Ik heb net even bij zitten lezen, de laatste 5 logjes. Meid, je krijgt het wel voor je kiezen, zeg! Dat gevoel van eruit gegroeid zijn, er niet meer tussen passen, ken ik heel goed. Weliswaar niet door ziekte, maar doordat ik voor iets anders (kinderen krijgen en/of opvoeden, Zweden) moest kiezen.Het lijkt me NOG erger als het door ziekte is. Want dan weet je niet of het nog eindigt en (net zoals je zegt) of je dan niet überhaupt te oud bent om te werken. Gelukkig kan je wel goed slapen, ook al blijf je moe. Ik wil je bedanken voor je eerlijke en doorleefde logjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Onzekerheid over wat er komt Klaartje, dat speelt ook een rol, altijd. Als wij ons leven in kunnen delen hoe we het willen en we zien ons doel en weten het te zullen bereiken, dan STA je ook sterker in het leven. Zodra dat niet meer zo is of kan dan wankelen we, maar ik weet zeker met jouw vindingrijkheid je een prima doel zult vinden al is het niet op een school. Geef jezelf de tijd , kleine stapjes brengen je ook verder hoor. Knap van je die bedden, ik lig ook op bed, heb de grieppriek gehad en voel me toch niet lekker.Ach we zien wel. Sterkte meidje! Grts: Trudie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi meis

    Ik ben inderdaad jonger, inmiddels 54....maar voor mij ging toch nieuwe wereld open hoor.

    Yep, stress doet ook heel veel. Op 'normale dagen'voel ik mijn nek amper en valt de hoofdpijn inmiddels mee. Maar zodra het hier weer spannend is, schiet mijn nek direct op slot en knalt mijn hoofdpijn eruit, zie dan zelfs alleen maar beelden midden in het oog, de rest is dan gewoon zwart. Vroeger vond ik dat eng, nu zet ik mijn zonnebril op en doe verder niets meer totdat het afzwakt.
    Maar weet 1 ding...iedereen kan zeggen wat ze willen, maar je moet er gewoon de tijd voor nemen om alles 'n plek te kunnen geven. Ik ben ervan overtuigd dat jij je weg ook weer gaat vinden, knokster als je bent.
    liefs Nonny

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Neem de tijd lieverd om alles een plekje te geven, tja die bloemen ik bestel ze op zaterdag en ze komen zaterdag dat is gewoon heel super dat je ze dan kan laten bezorgen op het moment dat je ze nodig heeft.

    WP ik vind het zelf een heerlijk programa om te bloggen, met windows live tik ik me blogje en zo hoef ik niet elke keer in te loggen op de site :) Maar voor ieder zijn eigen en je weet nu hoe het werkt :)
    Wens je een fijne dag met alle drukheid, hier komt ook me hulp helaas moet ik werken, en daarna de griepprik halen, ben benieuwd hoe ik er op reageer

    BeantwoordenVerwijderen