.

.

zondag 8 november 2009

Dip zonder sausje...

Nee, het houdt niet over! Gisteren de hele dag liggen slapen, vanochtend tot na 12:00 geslapen en nog ben ik moe. Hoewel, moe is het juiste woord niet. Het ontbreekt me aan energie, dat is het! Ik ben leeggezogen. Tenminste, zo voelt het. De impact van dat etentje is buitensporig groot. Niet alleen het etentje zelf, maar ook de achterliggende emoties zijn hier debet aan. De achterliggende emoties misschien nog wel meer dan het etentje zelf. Maar goed, dat is iets waar ik klaar mee moet zien te komen. En liefst vandaag nog, al zal dat er niet inzitten.

Toen net wist ik nog een heleboel om te vertellen, maar ik ben het allemaal kwijt. Ik wilde er geen lammetierig blogje van maken ... maar om de een of andere reden, gebeurt dat toch. Ik ga onderduiken. Jullie zien me vanzelf wel weer verschijnen!

Ondanks alles heb ik wel een klaartje: die hele mooie bos bloemen die van Gisella kreeg. Ze konden op geen beter moment komen. Dank je wel! En ook iedereen bedankt voor hun lieve reacties.





Fijne dag!

6 opmerkingen:

  1. Vrouwe Clair,
    Ik zag U voorbijwaaien op mijn blog en ik klikte uw linkje aan. Kwam ik hier terecht... Een mens wordt er natuurlijk niet bepaald vrolijk van, maar het helpt inderdaad misschien als U uw bekommernissen hier wat van U af schrijft.
    Een groet.
    De Drs.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. sja meisje, ik wilde dat ik een middel had om het makkelijker te maken voor je, echt waar. Het zijn dingen waar je zelf mee klaar moet komen. Als je geen energie hebt om ook maar iets te doen, zal dat nog een klus zijn. Ik wens je daar moed sterkte en kracht voor, en een helder inzicht! Knuf: Trudie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ow, sorry!
    Ik zag 'geplaatst door Clair', maar blijkbaar moet ik U aanspreken met Frieke. Dat snap ik dus niet. Ik snap ook niet wie Janneke dan weer is, maar misschien hoef ik dat allemaal niet te weten.
    Met vriendelijke groeten,
    De Drs.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Meidje, ik snap dat het vreselijk moeilijk voor je is nu, na het etentje met je collega's. De maatschappij is keihard. In tijden van nood leer je je echte vrienden kennen.....
    En bedenk wel, er zijn nog zoveel lieve mensen om je heen!
    liefs,
    Coralie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Frieke
    Het deel leeggezogen ken ik nog wel, toen ik dus mijn whiplash kreeg en merktte dat je dan uitgekakt wordt als het ware.
    Ik ben 1 van de gelukkige die inmiddels na 14 jaar thuis gezeten te hebben wel weer gewoon kan werken en haar plekje weer gevonden heeft. Maar probeer toch de zon te blijven zien, want elke dag is er wel 'n lichtpuntje. Inderdaad veranderd het op scholen heel erg snel, mijn vriendin in Herpen zit in Oss als juf en ook daar hoor ik alleen maar van dat het niet bij te houden is. Ik wens je heel veel sterkte....
    meer weet ik gewoon niet te zeggen
    knuf Nonny

    BeantwoordenVerwijderen
  6. neem je tijd om dit een plek te geven... ook dit is rouwen hoor, afscheid nemen van je gezondheid en wat daar allemaal bij komt kijken...
    hier ook van die momenten hoor, dat ik alleen maar wil slapen en nergens meer aan wil denken en gewoon heel verdrietig ben om alles...
    dikke knuffel...
    ps: kreeg je mijn kaartje eigenlijk wel toe?!

    BeantwoordenVerwijderen