.

.

zondag 1 juni 2008

zo.. weer een dag verder


en wat voor één.. zondag met zon, met regen, met buien, zwaar weer en weer een randje zon...ach.. het komt en gaat met de wind, denk ik maar..

Ik heb na lang puzzelen de laptob aan de praat gekregen.. Vanalles geprobeerd, overal aan gedacht en weet je wat het nu uiteindelijk bleek te zijn: oververhitting.. tja en dan slaat ie uit hè... dus maar de stofzuiger op de fans gezet... en weer geprobeerd.. zonder mankeren een paar uur.. zelfs met programma's installeren .... downloaden, veel open..
ik had er het extra bijgestoken geheugen uitgehaald, maar dat ga ik er straks maar weer in plaatsen... dus wat dit betreft een goede zondag!

Mijn adminstratie is overigens vanaf vrijdag al opgeruimd.. gewoon voor gaan zitten en binnen een paar uur is het klaar. Nu enkel nog de belasting in orde maken, maar ik heb daar nog even voor wist Hans, mijn accountant, te vertellen.

Met mijn arm is het huilen met de pet op..hij is dik, doet zeer, wil niet wat ik wil en ik ben het zat! meer dan zat... volgens mijn fysiotherapeut kan ze nu niet meer doen dan het peil in stand houden. Immers door die bestraling wordt weer lymfevocht aangemaakt..elke dag weer. Het peil in stand houden lukt gelukkig wel. Maar ik wil er eigenlijk af.. nou over 3 weken zal dat wel gaan..

En verder is met met mij niet zo goed.. ik ga mijn zonnige humeur verliezen.. ik ben het zo moe... voor mijn gevoel ben ik alsmaar aan het vechten en aan het klagen.. en als nu de zon maar scheen.. ik voel dat ik overal wat greep op ga verliezen en dat ik de kracht niet heb om dat tij ook nog eens te keren...
Het zal wel helpen dat we er een midweekje uit gaan.. ik heb geboekt voor 23 tm 27 juni in Drenthe vlak bij Emmen. Gewoon Landal...dus voor mij nog even volhouden.. en niet alleen voor mij.. voor Tonny ook.. die zit ook maar met zo'n miep opgescheept..en dat laat hij dan ook merken.. en dan is de cirkel rond.... kanker heb je niet alleen, nee, dat merk ik nu echt wel...


1 opmerking:

  1. Okee, als je vriendin die echt om je geeft zeg ik...nokken nu. Als je het niet ziet zitten moet je je ogen open doen, zelfs tussen asfalt bloeien bloemen. Je hebt zoveel mensen om je heen die je steunen. Tuurlijk is het jouw pijn, tuurlijk ben je moe, tuurlijk ben je het zat, wat had je dan gedacht? Soms moet je door hele diepe dalen om de top te bereiken. Kom op nou, schraap alles bij elkaar en moedig voorwaarts. Om de wedstrijd te winnen moet je hem wel spelen lieverd. Ik vertrouw op je , je kunt het en je gaat het ook gewoon doen. Knuf: Trudie

    BeantwoordenVerwijderen