.

.

donderdag 27 maart 2008

het traject


Vanmiddag had ik een afspraak met Ria Geerts, de mammacareverpleegkundige van het Jeroen Bosch Ziekenhuis. We hebben over alles en nog wat gesproken. Maar vooral ook over het nu te volgen traject. Dat houdt eerst bestraling in omdat er een borstsparende operatie is verricht, daarna chemo omdat er uitzaaiingen gevonden zijn en daarna iets met een nieuw medicijn omdat er een bepaald eiwit gevonden is dat signalen voor versnelde celdeling afgeeft. Het maakt niet uit wat er nu uit de operatie van 1 april komt voor het te lopen traject. Dit gebeurt gewoon.

Ik heb het pathologisch rapport gekregen van de laatste operatie. Daarin staat onder andere dat de tumorkenmerken volgens de Bloom en Richardson classificatie een graad 1 hebben (gunstig) en dat er sprake is van een Her-2-neu overexpressie (dat is dat eiwit).

1 april word ik gewoon geopereerd. En er wordt toch een zogenaamd okseltoilet uitgevoerd. Alleen is het stuk vetweefsel met daarin de lymfeklieren zo klein mogelijk. Ik krijg leefregels omdat er toch verminderde lymfe afvoer is.

Alles bij elkaar ben ik er niet echt vrolijk onder. Zeg maar goed boos, verdrietig, machteloos. Waarom ik...

Ria gaat proberen om voor elkaar te krijgen dat ik een soort permanente opening, een port-a-cath (PAC), krijg waardoor bloed geprikt kan worden, infuus kan worden aangelegd enzovoort. Dat omdat ik zo moeilijk te prikken ben. Daar zie ik dan ook heel erg tegen op: het hele traject van prikken en chemo en infuus en dat steeds weer.

Momenteel ben ik alleen maar moe.. moe van het niet slapen en moe van de spanningen, maar vooral moe van mezelf..




ik ga maar eens wat meer om me heen kijken:)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten